“Iemand die zó vrolijk en enthousiast door het leven gaat, is heel oppervlakkig en geniet niet van het kleine of het rustige… Als ik ’s avonds thuiskom wil ik rust en kalmte… de dag is al hectisch genoeg!”
Voor hem was mijn profiel in combinatie met mijn foto’s té enthousiast en levendig.
Het ene heeft uiteraard niets te maken met het andere.

Ik viel haast achterover van verbazing!
Het was zijn antwoord toen ik vroeg waarom voor hem, na het bekijken van mijn foto’s, verder contact stopte.

Dat een dialoog soms traag opgang komt, is geen enkel probleem.
Maar, eerst verschillende leuke berichten en bij vrijgave van de foto’s wel kijken, maar verder niets meer?!
Dan gaat er bij mij toch een lampje branden…
Dus, trok ik mijn stoute schoenen aan.

Het was snel duidelijk dat hij maar vluchtig mijn zorgvuldig ingevulde profiel had gelezen, want anders zou hij geweten hebben dat dit niet klopt.

Ik waardeerde zijn antwoord absoluut, zijn kortzichtigheid iets minder.
Hij vond het vreemd dat ik nadien het contact verbrak… hij was toch zo eerlijk geweest.
Idd, hij was eerlijk geweest… nadat ik hem erom had gevraagd.
Zelf zweeg hij; zich even informeren of reageren nadat hij mijn foto’s zag, dat gebeurde niet.
Ik moest er zelf om vragen.
Typisch een eigenschap wat in de toekomst ook voor problemen zou kunnen zorgen.
Trouwens, was hij het zelf niet die het gesprek deed stilvallen… om uiteindelijk te verdwijnen?

Ik kan echt niet zonder een goed gesprek…

Niet in dialoog kunnen of durven gaan; vooroordelen vormen en daaruit onmiddellijk conclusies trekken; geen verdere actie/reactie? Neen, dank je wel!.
Laat dat voor mij nu net zo belangrijk zijn bij een ontdekkingstocht als in een relatie.
Zonder dát en vrolijkheid, het positieve, zal er van een relatie zelfs nooit sprake zijn.

Zo had ik bijv. ooit een supergezellige date, zonder verder vervolg.
Een hele tijd later kwamen we elkaar toevallig online opnieuw tegen, als profiel is onze match echt wel heel oké.
Ik alludeerde op ons vroeger contact, hij kon zich dit niet meer herinneren.
(Was die date dan toch niet zo leuk geweest?)
Na wat gemaild te hebben, gingen we toch eens bellen.
Ook dit verliep redelijk vlot, maar weer zonder reactie of vervolg.
Ik vroeg hem na enkele dagen: waarom die stilte?
We zouden toch dit, we zouden toch dat…?!

Hij herinnerde zich, tijdens/na ons gesprek, onze vorige ontmoeting en wat hem toen stoorde: ik was té vrolijk; ik lachte téveel!
Tja, dan stopt het natuurlijk hé?!

Je hebt singles die hun humor en vrolijkheid benadrukken op hun profiel, maar waarbij de foto’s enkel zure gezichten weergeven. Zag je ze ook al passeren?

Helemaal niet consequent met wat ze vertellen in hun voorstelling.
Waarom schrijf je dat je vrolijk en spontaan bent, als je het niet bent?

Goh wees gerust, ik geef ze kansen, zo ook die man, ook al keek hij niet echt vrolijk.
Niet iedereen heeft leuke foto’s op de PC staan of is vlot in een gesprek.
Daarom volg ik mijn gevoel en stel bijv. een (open) vraag om wat duidelijkheid te scheppen.

Helaas werkt het meestal moeizaam; het spontane moet er toch wel zijn op termijn.

Take the risk or lose the chance!

Zeg het! Echt! Het haalt veel onduidelijkheid weg; misverstanden worden vermeden.

Geef uitleg of probeer het uit te leggen… als iemand erom vraagt, kan je dit op een rustige manier zeggen.
Haha, ik hoor je al denken: wat als ze het antwoord niet leuk zou vinden?
Dat kan, daarin zal ik eerlijk zijn.
Uiteindelijk willen we toch ‘verbinden’ met elkaar, wat doe je hier anders op een datingsite?
Dit kan echt heel respectvol en het maakt deel uit van het aftasten, het ontdekken, het daten…
Waarom zou je zwijgen?
Ik kan jouw antwoord ook wel erg leuk vinden hoor! ;-)

Mijn foto’s… ja, ze zijn vrolijk en enthousiast.

Ze staan ook zelden openbaar zichtbaar en dat is doelbewust!
Het voelt soms aan als voyeurisme, die nietszeggende bezoekers op je profiel… dus neen, ik doe dit niet om mysterieus te zijn!
Wél omdat veel profielen zonder foto graag (gratis) langs de dames passeren.
Jij zou mij dan wel zien, maar zelf blijf je lekker anoniem?! No way!

Telkens ik mijn foto’s toon… heb ik vrij snel spijt… , want de oudsten hier online lopen mijn profiel plat en natuurlijk ook stiekem enkele dames.

Heren, ik voel me echt nog veel té jong om een partner van 65 of 70+ in mijn leven toe te laten.
Helaas, zien jullie dit voor jullie zelf helemaal anders…
Zij die trouwens het hoogste woord voeren op het openbare forum, zeer verontwaardigd als reactie op mijn eerlijke wensen, hebben stiekem zelf enkel interesse in een veel jongere deerne…

Sorry, doe eens normaal heren!
Kijk naar de dames waarbij een toekomst haalbaar is en laat onze generatie met rust.
Stel jullie verwachtingen bij en kijk vooral naar de dames binnen jouw eigen levensfase.
Er zijn hier echt leuke dames die het ontdekken waard zijn!
Als jullie naar onze voorkeursleeftijd kijken, zie je als vanzelf of een bericht al dan niet welkom is.
Zelf bezoek ik geen profielen buiten mijn voorkeursleeftijd.

Heel vaak stuur ik berichten naar iemand die onzichtbaar is.
Wel iemand die zijn foto’s beschikbaar heeft staan, want dat kan hier hé.
Loop ik de profielen zonder foto voorbij? Neen.
Ik stuur hen, die wat leuks te vertellen hebben, een bericht… een boeiend persoon, iemand die me kan triggeren en geef ze de tijd om zich alsnog hier te tonen.
Een anoniem e-mailadres doorgeven, is dus echt geen alternatief.

Toch nog even iets over jullie selfies… ze zijn soms zo hilarisch!

Alsjeblieft, een foto van jouw spiegelbeeld?
Vanuit kikvorsperspectief? Ja, een breedsmoel geeft het jou zeker!
Vogelperspectief? Tja, niet echt bevorderlijk voor jouw lengte… sorry.

Geen sociaal leven? Echt geen vrienden of familie die een foto van je kunnen nemen?
Of ben je er nog niet uit of jouw omgeving mag weten dat je actiever op zoek gaat naar een leuke heer/dame in jouw leven?
Vraag het hen toch gewoon, het zal je verbazen hoe fijn ze jouw intenties vinden.

Je kan perfect ook een foto gebruiken waarop je samen met vrienden staat: maak de anderen wazig of knip jezelf eruit.
En neen, uiteraard niet jouw (huwelijks)foto waarop de ex-partner werd afgeknipt, echt… ook dat komen we tegen in datingland!

Een foto van 2 jaar geleden is geen probleem, een decennium terug?!
Laat jouw foto’s vooral consequent weerspiegelen in jouw profiel en vice versa, zo staat niemand bij een date voor verrassingen.

 

Oh ja, ik beken: voortaan staan er ook enkele ‘ernstige’ foto’s in mijn fotoalbum… ;-)

Waar ligt de grens tussen vriendschap en een relatie?
Is het dán wanneer je openlijk ervoor uitkomt dat je met de ander aan een ‘toekomst samen’ denkt?
Dat je lief en leed deelt en/of wilt delen?
Wordt dat diep gevoeld?

Begint een relatie daar waar er irritaties optreden?

Wanneer ga je over dat lijntje heen?

Zit je ongemerkt in het paradijs of lijkt het meer op een moeras?
En hoe gaan beide partners hiermee om?
De mannen en vrouwen die uitreiken naar een nieuwe of andere partner hebben meestal al eerdere ervaringen. Logisch. Herinneringen aan vroeger tijden. Kinderen uit die relatie.

Zodra je merkt dat je voorzichtig opnieuw openstaat voor een partner en je voelt dat je klaar bent of bijna klaar, voor een nieuw avontuur.
Ik heb het hier niet over een avontuurtje, want dat is iets geheel anders.

Uitgaan van dezelfde intentie begint bij het begin.
Een ‘vooraf’ periode;
Een ontmoeting;
Een uitstapje;
Knuffelen;
Bij elkaar slapen;
(Veel) bellen of videochatten of whatsappen, hoewel het advies is daar voorzichtig mee om te gaan.
Vaak worden berichtjes toch wel anders geïnterpreteerd dan bedoeld wordt. Er is geen beleving van elkaar, we zien niemand en de woorden kunnen koud aanvoelen.
Er ontstaan soms irritaties in het minst gunstige geval.
Al beter is bellen; nu horen we elkaars stem en dat geeft meer ‘informatie’.
Uitstapjes bedenken;
uitgenodigd worden;
genieten op allerlei vlak voelt fijn;
Snel merk je dat iets wel of niet iets zal worden. Uitzonderingen daargelaten.

Hoe meer we bellen en elkaar zien hoe vertrouwder het wordt, althans zo kan het lijken.
We vragen naar elkaars werk; delen stukjes over ons leven; of ervaringen;
zijn soms moe of geïrriteerd;
Natuurlijk kan dat er zijn.

We zijn mens en hebben we nu eigenlijk een relatie?
Moet dat worden uitgesproken of glijden we erin zoals het aanschouwen van de golven in de zee?

Zitten we erin? Blijven we boven water of gaan we kopje onder?

En dan komt het erop aan:
‘van hoeveel krediet is er sprake”.
Soms is er 0 (nul).
Vaak is het dan gelijk over.
Is het level hoger, kunnen we meer absorberen en laten we de ander even.
Zodra het uitnodigt om er over te praten met elkaar, lijkt het me echt serieus.
Dat is relatiewerk.
De ene is de andere niet en reageert op zijn of haar eigenzinnige manier. Kunnen we het gesprek gaande houden?
Kunnen we de irritatie met elkaar analyseren? Evalueren?
Kunnen we zeggen ‘ik begrijp je’? Zonder het eens te zijn met elkaar?
Mag het er zijn?

Dat is subliem.
Kunnen we de ander in zijn/haar proces laten zonder er bij ‘in’ te springen?

Persoonlijk bewaar ik dat voor het bad. Daarbij wat weelderig schuim met een dennenluchtje en een massage indien gewenst.

We spoelen het niet door het doucheputje, maar we smeren het uit.
Daar staan we en
Daar liggen we.

En zo laten we alles er zijn.

Wat vindt u ervan?

Een paar maanden geleden heeft hij mij uitgenodigd voor een bezoek aan het theater. Vlak erna werd het gecanceld in verband met Corona.

Nu een herkansing.

We maken plannen voor een nieuw uitje. Wat gaat het worden? De eerder geplande voorstelling is helemaal geschrapt.
We bespreken onze outfit. Gaan we voor chic ? Of casual ? Van alles is mogelijk.
Voor de grap vraag ik welke kleur hem leuk lijkt voor m’n teennagels.
We praten toch al honderduit over van alles en nog wat. Dus kan zo’n lakje er ook wel bij.
Zijn antwoord verrast me.
Wat leuk dat hij daar ook serieus mee omgaat.
Hij noemt de kleur en ik zoek op internet. Bestaat die kleur voor nagels?
Ik zie allerlei afbeeldingen; een prachtige jurk, zo één waarin ik mezelf ooit graag zie, een sexy truitje met laag uitgesneden decolleté, een ring met een dergelijke kleur steen, als haarkleur (en dat brengt me ook op een idee) en zelfs een boek met een gelijknamige titel van schrijfster Kerstin Gier met ook zo’n prachtige jurk in die kleur op de omslag!

Ook typisch dat al die onderwerpen in 1 klik opnieuw voorbij komen, zoals jurk, ring, kapsel...
Al die dingen die nog op m’n lijstje staan.

Ik weet het, sommigen vinden het niet te pruimen wat ik schrijf, maar lezen is niet verplicht maar volkomen vrij.
Voor mijn trouwe fans is het duidelijk. Zij weten van mijn verlangens en de nog te realiseren punten van mijn verlanglijstje.
Ik geloof erin en heb een grenzeloos vertrouwen.
Een keer sta ik daar...
Met hem!
Zie je me staan ? Bovenaan zo’n prachtige lange trap die soms in (oudere) films te zien is.
Zie je me naar beneden komen en zie je hoe hij naar mij kijkt?
En ik naar hem.
Na de ceremonie is er te eten en te drinken en er wordt gedanst.
Ook op verzoeknummers.
De band kan van alles ten gehore brengen.

Welk nummer wilt u graag horen?
Hoe komt u naar deze heuglijke gebeurtenis? Welke kleding?
Het is nu al fantastisch!

En hoe vinden jullie hem?
15 cm langer dan ik ben. Zo ontzettend lief en zorgzaam en belangstellend.
Het pak staat hem super.
Helemaal tip top verzorgd. Prachtig haar dat ik beet kan pakken.
Hij geeft me bloemen.
En zoals hij naar mij kijkt...

Een droom die echt waar wordt.

En nu ga ik gauw m’n teennagels lakken, want ik wil natuurlijk niet te laat zijn!

PS
Ik schrijf nog over het komende uitje, het is nog niet duidelijk waar we naar toe zullen gaan.