Relatiestatus: single!
zondag 28 juni 2020
Waarom ben ik hier? Om opnieuw de Liefde tegen te komen.
Het waardevolste geschenk dat je iemand geeft: je hart…
Hij moet het waard zijn mijn liefde te mogen ontvangen.
De man die ik graag zie, omring ik liefdevol en verwen ik zonder hem te verstikken.
Een ‘thuis voelen’ in elkaars wereld.
Ik ken mijn valkuilen.
Het vraagt tijd om dit voor jezelf uit te zoeken.
Soms lijkt het wat op de ‘processie van Echternach’.
Kan je hart breken van verdriet? Ja, liefde kan erg diep gaan.
Zeker als je bijv. je partner hebt verloren.
Gekwetst terug uit een dal kruipen? Iedereen maakt dit weleens een keer mee.
Kan je van iemand walgen? Absoluut! Zolang het je leven maar niet meer domineert.
Vroeger zag ik vooral de pijn en het verdriet na een liefdesbreuk, nu zie ik vooral de warme gevoelens en mooie momenten die je met iemand kan delen.
Maar het vraagt tijd om te helen…
Les goûts et les couleurs… ne se discutent pas!
En toch doet men eigenlijk niets anders…
Dat iemand na mijn vriendelijke contactpoging niet positief reageert, daar kan ik perfect mee leven.
Een antwoord krijg je echter zelden, als je niet in hun smaak zou vallen.
Ze zwijgen nog liever dan dit te verwoorden… toch wel heel vreemd.
Het zijn vaak diezelfde mensen die een weigering van een ander maar moeilijk kunnen aanvaarden.
Zelfs als je hen respectvol duidelijk maakt dat je hen niet ziet als mogelijk contact…
Ze zien zelfs niet wat er echt in jouw profiel staat.
Zouden ze de essentie wel begrijpen?
Of… zijn ze zo vol van zichzelf dat ze zich beschreven zien staan in mijn wensen?
Ik snap in elk geval hun contactpoging soms niet, maar zal wel reageren.
Omdat ikzelf gewoon weet wat ik wil en dat ook respectvol duidelijk maak.
Ze vinden me dan soms wel heel arrogant!
Ik schrijf trouwens zelf nooit iemand aan, als ik me niet kan vereenzelvigen met zijn wenspartner.
Helaas, ze passeren zelden… een enkeling wel, jazeker.
En dan moet het natuurlijk nog wederzijds zijn. ;-)
Geen antwoord geven op een verzoek tot contact, neen, zo zit ik dus niet in elkaar.
Behalve als het té gortig is qua taalgebruik of inhoud…
Of misschien dat laatste dan weer nét wel… want, ik voel me goed in mijn vel en ben niet op mijn mondje gevallen ;-)
Dus, een reactie mag je dán zeker ook van me verwachten!
Je werd wijzer; je wordt voorzichtiger; je bent vastberaden met een doel voor ogen!
Je gaat, zeker in je fifties, niet meer over 1 nacht ijs.
Mijn buik laat ik zeker haar zeg doen; mijn hart houd ik zolang mogelijk in bedwang… uit zelfbescherming.
De afgelopen jaren las ik veel over Liefde & Relaties; hoe makkelijk het voor sommigen gaat, hoe moeilijk het voor anderen soms kan zijn.
Ik nam ook regelmatig deel aan een debat en schreef hier en daar over mijn ervaringen...
Zo ook een tijdje geleden, toen ik de volgende vragen kreeg voor een publicatie:
- Wat betekent Liefde voor jou?
Liefde betekent groeien, langzaam opbouwen… elkaar kunnen vertrouwen.
Slow love, het rustig aftasten en elkaar ontdekken...
Liefde voedt mijn hart, maar ook mijn verstand… bij een partner die me boeit.
Je vindt innerlijke rust en tegelijk ook het gevoel van vrolijke uitbundigheid.
Bewonderen, verwonderen, verrassen,…
Je accepteert elkaar in alle respect en tevredenheid.
Je kent geen schaamte voor elkaar of bij elkaar.
Samen zoek je naar een mooie synergie...
Elders naar 'nieuwe prikkels en horizonten' zoeken, hoeft niet meer.
Het ideale gras is immers gevonden.
Diepgang, inhoud, genieten van elkaar…
Ik ervaar ook de liefde van mijn vrienden; ik koester hun vriendschap…
Samen kan je lachen; samen kan je huilen; je bent er voor elkaar.
- Wat betekent verliefdheid voor je?
Ik word helemaal niet snel verliefd, omdat de persoon me moet raken, boeien.
Positieve gevoelens; vrolijkheid; constant wegdromen en lachen in jezelf; je ogen blinken…
Een chemische reactie aan hormonen begint te borrelen…
Een aanraking geeft je rillingen en een fijne opwellende warmte…
Je voelt je geliefd bij de andere…
Je straalt en dat merkt ook jouw omgeving.
Je wordt geraakt door die kleine subtiele dingen…
Het maakt je als mens nog veel mooier…
En ja, het kan: ‘verliefdheid bij een eerste blik’!
- Hoe moeilijk is liefde voor je?
Iemand opnieuw in jouw leven toelaten, dat is ook je kwetsbaar durven opstellen… niet zonder risico's.
De snelheid van de andere werkt bij mij soms als een belemmering.
Voorzichtigheid; een rustig tempo… een beetje zoals toen we zelf nog jong waren?
Een sterk gevoel voor empathie speelt me soms parten… intuïtief voel je ook wat de andere voelt.
Dialoog, eerlijk durven praten over gevoelens; over twijfels… voor sommigen een brug té ver.
Ze verdwijnen nog liever dan eraan te werken.
Het ‘meer worden dan’ kan ook alleen als het wederzijds is; een balans in evenwicht.
Hoe stap je uit de ‘friends-zone’ de liefde binnen?
- Iedereen streeft naar dé liefde? Bestaat die volgens jou?
Ja, die bestaat zeer zeker.
'Liefde na je 50ste' verdient het nog alle kansen te krijgen!
Ik ben ervan overtuigd dat ik hem ooit nog (terug) zal tegenkomen.
Vandaag stel ik me er wel meer voor open dan vroeger; ik maak er nu ook meer tijd voor vrij.
- Wat is jouw geheim om het te doen slagen?
De balans in evenwicht vinden en… er beiden vol voor gaan, zonder verborgen agenda.
Het beste in elkaar bovenhalen; elkaar spontaan aan het lachen brengen of troosten...
Luisteren, praten, dialoog… ook als het wat moeilijker is.
Issues bespreekbaar maken… niet te lang laten sudderen…
Jezelf graag blijven zien, op een gezonde manier.
Niemand verstikken…
Jullie leven als 2 rivieren samen laten vloeien om uit te monden in de zee van een liefdevolle relatie.
Slow Love. Liefde kan zo mooi zijn…
Een leuke leestip: https://bit.ly/3g9ZbzZ Ode aan de onbeantwoorde Liefde
geplaatst door EAJ - 1439 keer gelezen
Vorige berichten
DE BOCHT
Hoera, het seizoen was weer begonnen! Met z'n allen naar de camping.
Zo'n 60 jaar geleden begon een ondernemende boer zijn velden op te delen in campeerterreintjes.
Kreeg je vervolgens: Het Voorste Veldje, Het Elite Veldje, Het Leidse Veldje en Het Veldje Achter Het Bruggetje.
Mijn vader kwam uit een groot gezin en het duurde niet lang eer meer dan de helft van die broers en zussen met hun voltallige gezin een groot deel van Het Veldje Achter Het Bruggetje hadden ingepalmd.
Natuurlijk waren het niet enkel mijn familieleden die er stonden. Naast ons stond een echtpaar met 1 zoon. Hij was jaren ouder dan ik en als zijn 'kleine zusje' hobbelde ik overal achter hem aan.
Zo ook die keer dat we naar De Bocht gingen. De Bocht was, ja hoor, een bocht in een slootje dat via Het Weggetje Achter De Camping te bereiken was.
Buiten dat ik daar vele vele voetafdrukken heb achtergelaten, verliefd als ik was op 'Piet', talloze malen heen en weer ben gelopen om te zien of hij er al aankwam...maar dit terzijde..
De Bocht was een ideale plek om een rubberbootje te water te laten.
Mijn broer en ik hadden dit onvoorstelbare mooie cadeau gekregen van mijn oma met de woorden 'dat die kinderen toch ook wel eens iets mochten'.
De rubberboot werd op een dag opgepompt door de buurjongen en tesamen droegen we alles naar De Bocht. Ik droeg de paddles en de picknickmand.
Na de doop van de boot, en na het 'onder de knie' krijgen van het besturen van die boot (de buurjongen roeide, ik zat er bij en zag dat het goed ging) zagen we een stukje verderop een rand van een weiland wat als een soort aanlegsteiger was betegeld. Ideaal!
Ik ging er als eerste uit, en dat ging goed....Terwijl ik tussen de vlaaien aan het zoeken was naar een plekje waar ik het picknickkleedje kon uitspreiden hoorde ik wanhopige kreten: "Help me nou!...Help me nou toch!!!!"
Wat bleek, bij het uitstappen was de buurjongen afgedreven ... hij klampte zich met zijn handen vast aan de kant, zijn voeten haakten nog over de rand van de boot...en zijn buik hing enkele centmeters boven het water!
Languit hing hij daar!
Ik heb van het lachen niet gezien hoe hij aan wal ik gekomen. Ik kan me ook niet meer herinneren of dat met een plons en gespetter is geweest of met bovenmenselijke kracht.
Echter, dát beeld, een beer van een vent die daar hing, staat op mijn netvlies gebrand...
Toen we uiteindelijk weer terug waren op de camping zette mijn hulpvaardige broer de boot te drogen tegen het prikkeldraad waardoor het hele avontuur met een sisser afliep... ppppppffffsssssttt.....
Jokes
Lichtjes
Zoals de vorige jaren had ik ook de afgelopen Kerstmis de bijbehorende boom (nee, geen echte!) weer netjes versierd.
Echter… dit keer was ik helemaal vergeten – al een teken des tijds? – om de lichtjes even te controleren vòòr ik alle andere attributen (en dat zijn er elk jaar meer en meer!) in de kerstboom te deponeren!
Nu hoor ik u al denken… het vervolg zal wel zijn dat de lichtjes het helemaal niet meer deden, maar… niét beste lezer! Van de (ruwweg geschatte) 120 lichtjes waren er toch nog een stuk of zeven die voor enige troost zorgden.
Zelfs toen ik Jezu’ke, Maria, Joseph en hun hele gevolg in de juiste positie had neergevleidt bleef het een triestig aanzicht maar… in het kader van.. dat het dit jaar toch sowieso allemaal een stuk minder zou zijn, had ik al snel beslist om niet opnieuw te beginnen! Pfff… wàt een opluchting!
Als compensatie voor de droevige feestverlichting ben ik dan nog maar enkele vuurrode kerstballen gaan kopen en ik moet zeggen… : ze stuurden het bedenkelijke verlichtingsniveau toch ietsjes naar boven! Bovendien ben ik enkele dagen later toch nog een nieuwe lichtketting gaan kopen en heb daarmee, als troost voor de lage voltage in m’n kerstboom m’n terras maar uitbundig in de schijnwerpers gezet!
Eind goed, al goed zou je denken maar…alle lichtjes ten spijt…. op Kerstavond zat ik uiteindelijk – nadat m’n invitée pas op het allerlaatste moment (omwille van dat vreselijke virus) het toch niet aandurfde om Kerstmis samen te vieren… weer alleen!!
Heb de 3 soorten wildpaté’s als voorgerecht en de filets de sôle op Oostendse wijze dan maar wijselijk helemaal op m’n eentje geconsumeerd!
Gelukkig zat er als bonus een héle fles wijn voor mij alleen in het Kerstpakket.
Volgend jaar beter….
MOOI WEER WEER
'k Heb ze geteld, de dagen voordat het weer lente wordt
het zijn er vanaf vandaag nog zesenzeventig
Ruim voor die tijd zullen de bolletjes weer boven de grond komen
vogeltjes zullen weer druk in de weer zijn met het bouwen van hun nest
Hoe zal het er tegen die tijd uitzien voor 'de mens'
de natuur gaat haar gang, virus of geen virus
maar de mens ziet af, past zich aan, hunkert naar betere tijden
zónder angst voor besmetting
Wat als je nu jong bent? of alleenstaand?
aan het begin staat van je carrière, een relatie, gezin, de toekomst
Wat als je mogelijkheden zo ingeperkt zijn dat je niet meer durft
zoals Ramses Shaffy zong :" Mens durf te leven"
Tja....makkelijker gezegd dan gedaan nu
Ondertussen draait de wereld gewoon door
trekt zich niks aan van alle verdriet en frustraties
Gelukkig maar...
Ook het zoeken op de site gaat overminderd door
het bruist van de goede voornemens, de beste wensen
Nieuwe hoop gloort aan de horizon
en natúúrlijk zal het lukken....het geluk vinden...niet meer alleen hoeven zijn
Tot die tijd koesteren we onze positieve dingen, want dát is wat telt
dát is wat het leven mooier maakt
Een heel goed nieuwjaar gewenst aan iedereen!
Jokes