DAT DOET WAT MET EEN MENS

Met jou,

.

.

.

alles groen, de zon weer hoog
en toch, ik mis de winterkou
wellicht, daar twijfel ik niet aan
omdat ik toen nog warmte kreeg

van jou

ik hou niet van de donk're dagen
die mensen naar de haard toe jagen
terwijl ik snak naar buiten, zelfs naar regen
of weer een streepje zonneschijn

door jou

het leven bracht me vele kleuren
blond naar zwart, uiteindelijk grijs
er rest alleen nog het verlangen
van een liefdevolle laatste reis

met jou

Bedankt,

Je zou zo denken, wij leven hier in een democratie, we mogen zeggen wat we willen , en wat zie je dan hier op de site? Niemand zegt wat. Er zijn er hier heel veel die zich in dezelfde staat bevinden als een pas gemolken koe. Hun melk is op, er komt nog amper een letter uit.
Probeer dan maar eens een praatje te maken of een eerste contact te leggen. Ik heb het al zo vaak gehoord en zelf meegemaakt, en eigenlijk is het om jezelf krom te lachen.

Je schrijft een eerste berichtje, met een complimentje, want hoe breek je anders de eerste barrière, een vraagje, want dat lokt al iets sneller een antwoordje uit, en je belicht tenminste één van je goede kanten, iedereen heeft die toch wel mag ik vermoeden, en dan maar benieuwd naar het antwoord.

Dat antwoordje komt wel meestal, en ik kan vaak al raden wat er in dat berichtje te lezen valt.
“Bedankt”. Dat is het. Ze hebben vaak enkele hobby's en daar vraag je dan iets over, want over zo'n zaken praten bind je tot niets, meer vrijblijvend kan je haast niet praten, of het zou over het weer moeten zijn.
“Lekker weertje vandaag he”. “Bedankt”. Probeer daar dan nog maar eens een weerwoord op te geven. Het makkelijkst is dan altijd wel, “jij ook heel erg bedankt”.
Wat komen zo'n mensen op een datingsite doen vraag ik me dan af. Als je helemaal al geen sociaal gedrag meer kan vertonen, hoe moet je dan in godsnaam nog van 't straat geraken?

Het zou natuurlijk ook kunnen dat desbetreffende mensen het wel erg goed kunnen uitleggen, maar dat ze het gewoon vertikken, omdat jij niet van hun stand bent. Pas op, dat bestaat niet alleen in Indië , maar even vrolijk hier in het vrije westen. Er is de elite en er zijn de parias. Als de elite spreekt is het ook aangewezen om altijd zelf te spreken met één woord; “bedankt”.
België had ooit een schrijver waarvan werd gezegd,” hij leerde zijn volk lezen”.
Het wordt de hoogste tijd dat er ook eens iemand komt die zijn volk leert praten.

Wat ik me ook afvraag is hoeveel van die “bedankers” een betaald abo hebben. Als ze dat al hebben is het waarschijnlijk omdat ze willen tonen dat ze het kunnen betalen, of ze willen gewoon de site steunen, de enige plaats in heel de wereld waar ze nog enige aandacht krijgen, zo af en toe toch, want op de duur heeft iedereen, buiten de nieuwkomers hen wel door.
Misschien leest heel deze blog als een lichte beschuldiging, maar dat is het helemaal niet, het is gewoon een constatatie, een vastleggen van opgemerkte feiten, en misschien een lichte troost voor de velen die al zo vaak werden bedankt voor hun goede bedoelingen.

Als je iemand niet ziet zitten, durf het dan gewoon te vertellen, maar wees niet bang om een praatje te maken. Je krijgt daar echt geen puistjes van, als je een ietwat langer antwoordje geeft. Wat je er wel mee bereikt is dat je de andere kant in zijn waarde laat, dat je respect toont voor de medemens, ook al wil je helemaal geen deel uitmaken van diens leven.
Het is niet omdat je hier op een datingsite zit, dat iedereen die jou eens aanspreekt er op uit is om je te versieren, of iets deftiger, jouw hart wil veroveren. Nee, die ander heeft misschien gewoon uw profiel eens doorgelezen en stuitte daarbij op iets , een gemeenschappelijke interesse, waarover die wel eens wou praten, en dan stuurt die eerst zelf een vriendelijk berichtje, met de bedoeling van eens een leuk gesprekje te hebben over wat hun beiden zo leuk vinden, en dan krijg je “bedankt” in je bus.
Oooo, wat wordt een mens daar wijzer van. Je kan met een paar zinnen ook iemand duidelijk maken dat je zelf niet zo'n prater bent, of dat je hier niet zit om te praten, maar om te pralen, weet ik veel, maar dan weet die ander toch veel beter hoe de steel aan de haak zit. Ooit las ik een advertentie, “stelen voor alles”, waarbij ik de lieve mens liet weten dat stelen verboden was. Toen kreeg ik ook het zo bekende antwoordje terug, “bedankt”, maar deze keer vond ik dat toch wel vriendelijk.
Misschien komt er hieronder ook wel weer zo'n antwoordje te staan, het mag, maar bij deze zeg ik aan alle lezers die de moeite weer eens deden, “bedankt”.

Update: het kan nog korter. Ondertussen kreeg ik nog een “Yep” en zelfs een “ok”. Wie doet nog beter?

;-)

Tot morgen,

.

.

ergens op een lommerrijk terras te Boom,
zij kaarsrecht, de ander loom en onderuit
Zo gaat er menig uur voorbij,
waar is geluisterd naar elkanders droom

mensen moeten meer ontmoeten,
praten en elkaar begroeten
opdat ieder weer aan' t eind der dagen
niet meer aan d'ander hoeft te vragen

ben jij soms eenzaam, onbemind
of onbezorgd, gelukkig, als een kind
dat lees je in elkanders ogen
die blij zijn dat ze lezen mogen

en als het afscheid eenmaal komt ,
voorgoed, of toch misschien tot morgen
dan zijn er twee weer even blij
omdat er ergens iemand was,

die luis'tren wou naar jouw verhaal
over stukjes vreugd en kleine zorgen.