GOOIEN EN SMIJTEN

Sinds een aantal weken ben ik ook op 50plusmatch.be aanwezig. Het is even concentreren bij het invullen van de gegevens. Naast de 'harde' feiten van het ouder worden, zijn er je eigenschappen en beschrijvingen van je persoonlijkheid, die zeker tot nadenken stemmen en dwingen tot zelfonderzoek.
Ik ben niet echt gewend om mezelf te beoordelen en te beschrijven, laat staan dat je kunt uitleggen waar de verlangde partner aan moet voldoen. Je schrijft een lijstje met idealen, maar is dat ook echt realistisch?
Ik lees natuurlijk alleen de teksten van de vrouwen en leer er best veel van waar ikzelf nog moet schaven en aanpassen. Ik wil als man ook best weten wat andere mannen te vertellen hebben, maar dat schijnt niet gebruikelijk te zijn. Vervolgens opperde ik het idee om ook mee te doen aan de blogs, want dan ben je leesbaar door zowel vrouwen als mannen. Door jullie reactie kom ik ook een beetje te weten wie jullie zijn. Sta ik alleen met mijn visie en gevoelens over het leven of denken meer mensen zo? Een soort praatcafé. Ik heb ook behoefte om even iets meer te lezen en vertellen dan een paar steekwoorden in mijn profiel.

Een mooie ervaring die ik eerder via deze site meemaakte: 14 jaar geleden heb ik mijn vrouw leren kennen op de Nederlandse site van 55plusMatch. Ik was alleen verhuisd van Vlaanderen naar Nederland.

Ja, ik herinner me het nog goed. Toen had ik in één week tijd, het was een proefabonnement, mijn nieuwe lief gevonden. Ik was toen 58 jaar en vulde de leeftijds keuze in voor de ideale vrouw tussen 48 en 58 jaar. De week was bijna voorbij en ik had twee ontmoetingen achter de rug. Mijn gevoel zei dat daar geen klik mee was.

Ik probeerde dan toch maar de leeftijd omhoog te zetten van 58 naar 60 jaar. Het weekend was nog te gaan, opeens reageerde de computer. Daar verscheen de vrouw waar ik de jaren daarop lief en leed mee deelde. Het kan zomaar gebeuren. Op zo'n moment besef je nog niet dat je met haar het leven zult delen. Als ik voor iemand kies dan is het wat mij betreft voor altijd. De week er op volgde een wandeling aan het strand samen met Bram, haar hond. Ik werd meteen door hem geaccepteerd met een lik in mijn gezicht. Vanwege de wind haakte ze haar arm in de mijne. Heen liepen we tegen wind door de duinen maar terug hadden we vleugels over het strand. Een heerlijk leven met elkaar.

Dat hebben we bijna 15 jaar volgehouden tot haar as vier maanden geleden met de wind is weggevlogen.

Eindelijk eindelijk
zo blij als een kind
gedaan met de blogs
de aanhouder wint

Regel doorbroken
"wie schrijft die blijft"
geloof in de toekomst
geloof in jezelf
blijf actief zoeken
de rest komt vanzelf

Eindelijk eindelijk
genoeg geweest nu
m'n pen in de wilgen
'k laat het bloggen aan u

Zovele blogs
ontstaan uit het niets
een houvast, een reddingslijn
vastklampend aan 'iets'
het heeft me geholpen
mogelijk jullie ook soms wel wat
bij deze m'n pen neer
rest nu een leeg blad

Dank aan de lezers
de hoopvolle zoekenden
tijd, die tikt verder
komt nooit meer terug
jammer achteraf te moeten bedenken
"hád ik maar...."

(no) Jokes

PS blad is leeg
niet langer m'n leven
't ga jullie goed
wees niet bang om te geven
je hart

Meld je je vol goede moed aan op de datingsite
- niet wetende wat je te wachten staat -
wordt je vervolgens geconfronteerd met zó'n uiteenlopend scala van profielen dat je de eerste paar weken verbijsterd achter het scherm van je computer zit
Tjonge, da's toch wel heel andere koek dan je verwacht had

Na de eerste confrontaties met 'de ander' én jezelf haal je eens diep adem, recht je je schouders en laat je je niet kennen, niet uit het veld slaan
"Zo erg kan het toch niet zijn?" Dat je het liefst zou willen afhaken, op zou willen geven door teruggefloten te zijn door de hedendaagse realiteit... de realiteit van de datingsites wel te verstaan
Mogelijk dat het "IRL" (In Real Life) ook altijd zo was, alleen was het dan wel veel eerder duidelijk wat voor vlees je in de kuip had
Geen ellenlange mailwisseling die achteraf al dan niet oprecht blijkt te zijn

Kortom, je moet tegen een stootje kunnen, een 'verrassinkje' kunnen plaatsen en slikken, je niet blind staren op een te mooi plaatje en/of al te mooie profielbeschrijving
Maar waarom niet eens durven? Wat is er te verliezen? Je kan er hoogstens lering uit trekken en met de opgedane kennis je vol enthousiasme in het volgende avontuur storten
Zelfs het onkostenplaatje is het waard als je daarmee jezelf een kans hebt durven geven
Elke onderneming kost wel iets: inzet, geld, stalen zenuwen, tijd, ondernemingslust, noem maar op
Is dat een reden om nergens voor te gaan? Jezelf die kans niet te gunnen?
alle dingen die je niet hebt gedaan 'met die ander' omdat die er niet was
een heleboel in te halen... tijd en vertier
kortom DOEN!

(no) Jokes