Ga je volgende week mee naar de Alpen?
zaterdag 2 juli 2022
Of ik mee wil naar de bergen om nog een keer met elkaar, zoals vroeger als jongens eropuit gaan. Misschien wel de laatste keer. Niet te hopen, maar wel een beetje realistisch om verschillende redenen ;)
Het was m’n jongste zoon, hij wordt alweer 40. Geen vaste relatie want z’n vrije tijd zit vol met spannende activiteiten. In de bergen is hij in zijn element. Het begon met wandelen, daarna klimmen en daarna weer van bergen afspringen. Met een klein valscherm, ze zweven dan op de thermiek en kunnen behoorlijke afstanden afleggen.
Samen met zijn oudere broer zijn ze er vaak op uitgetrokken, meestal de Alpen of Pyreneeën, maar ook de Himalaya. Ik ben zes jaar terug voor een eenvoudige tocht meegegaan. Zij noemden het wandelen, maar ik vond het behoorlijk zwaar om een top(je) te bereiken. Een andere keer zijn we met een busje en crossfietsen naar een hoge bergpas gereden. We mochten dan kilometers naar beneden rijden in wild terrein, op kleine bergpaadjes en soms de gewone weg. Dat ging vaak behoorlijk snel. Ik ben toen twee keer over de kop gegaan (wel een helm op pa!) In het prikkeldraad blijven hangen en naast rood zag ik ook bont en blauw.
Je begrijpt dat ik daar meteen aan dacht toen ik de vraag kreeg voor de volgende week. Maar gelukkig bleek het plan iets anders. Het is in de buurt van Chamonix op een camping die al behoorlijk hoog ligt. We slaan daar onze tenten op als basiskamp en er gaan drie kleinzonen mee variërend van 8 tot 17 jaar. Iedere dag een activiteit en dan weer terug naar het kamp. Opa kan ook één of meer rustdagen nemen in zijn hangmat. :)
Ik hoef geen oppas opa te zijn maar gewoon aanwezig, vooral omdat ze zulke goede herinneringen van vroeger hebben, toen we met onze vijf kinderen op vakantie gingen. Later was het moeilijker om met z’n allen op vakantie te gaan, maar dan hadden we de familieweekenden in de Ardennen. Het liep een beetje achteruit, ook al door onze echtelijke perikelen en uiteindelijk de scheiding. Gelukkig hadden alle kinderen op de jongste na (nu 34) hun nieuwe stek.
Tot mijn tweede vrouw haar intrede deed. Zij en ik in Nederland en mijn kinderen in België, maar we hoorden toch bij elkaar. Hoe leer je al die kinderen op afstand nu kennen? Het was eenvoudig, weer oppakken waar we altijd veel plezier aan beleefden. Weekenden in de Ardennen, met iedereen erbij. Mijn tweede vrouw Loes vond dat de moeder van mijn kinderen er gewoon bij moest zijn. Loes was toch niet de oorzaak van onze scheiding? Haar motto voor mij: Als je goed met de moeder omgaat, dan krijg je ook de kinderen mee.
En zo droegen de weekenden in de Ardennen bij tot een heel goede verstandhouding binnen ons gezin. Loes werd door iedereen in de armen gesloten en we waren nog jarenlang gelukkig.
Ik hoef de komende week niet persé een top van een berg te bereiken. Ik kan het ook heel goed beneden in het dal uithouden met een boekje en een biertje in mijn hangmat ;)
Iedereen prettige vakantietijd toegewenst.
P.S. De Tour is begonnen en waar rijden ze de in de tijd van mijn vakantie? Ook in de Alpen! Is dat ook de rede dat we naar daar gaan? De jongens mogen beslissen en pa zal volgen. :)
geplaatst door Vince50 - 4304 keer gelezen
Vorige berichten
ONVERENIGBARE WERELDEN
Toch wel jammer dat zoiets in deze tijd nog parten kan spelen.
Vaak nog opgelegd 'van huis uit', ingegoten met de paplepel, "ons" soort mensen.
Waar zitten dan die grootste verschillen?
Iedereen wordt in de blote kont geboren. iedereen krijgt de stenen waarmee een leven kan worden opgebouwd.
Wringt daar het schoentje?
Waar de wieg staat, de aandacht die je krijgt - welke vórm van aandacht - , de buurtgemeenschap, de middelen.
Natuurlijk is 'wat tussen de oren zit' ook een belangrijke factor... een hele belangrijke zelfs.
Niet alleen de capaciteiten maar ook de wilskracht, de instelling positief of niet, het tevreden kunnen zijn met wat is.
Maar wat als je iemand ontmoet uit die Andere Wereld
Ontdekt dat je zo veel gemeen hebt. De waarden en normen, de humor, de denkwijze.
Al die dingen die je niet aangeleerd hebt maar van nature mee hebt gekregen.
Is het dan niet ontzettend jammer dat werelden onverenigbaar zijn.
De levenswijze, de mogelijkheden, het tijdverdrijf.... elk op de eigen manier.. omdat de andere wereld onbekend is..
Maakt onbekend onbemind of is het eenvoudigweg geen haalbare kaart ooit die werelden te verenigen.
Niet de kans krijgen, niet te kunnen, niet te willen
Het streven naar geluk is het ultieme doel. Voor iedereen is dat een ander plaatje
maar menselijke gevoelens laten zich niet kaderen
"ons soort mensen"... op welke trede van de maatschappij dan ook
Jokes
NB als altijd zullen er spellingsfouten in zitten (zie eerder blog De Vouten in je leven)
DE ONNAVOLGBAARHEID VAN DE VROUW
Van de vele manieren om te proberen uit te leggen hoe speciaal een vrouw kan zijn is het woord 'uniek' toch wel het meest typerende. Want uniek is iedere vrouw zeker
Hoe kan er nu ooit een handleiding komen met bv 'Hoe verover ik een vrouw'
Is simpelweg onmogelijk, niet dat veroveren maar die handleiding
Elke vrouw heeft haar eigen bijzonderheden... men noemt dat ook wel 'grillen'
Verwachtingen, veronderstellingen, eisen waarbij elke logica lijkt te ontbreken.
'Lijkt' te ontbreken wel te verstaan, want de logica is er wel degelijk, in het hoofd van de vrouw.
Hoewel, ik moet toegeven, soms begrijpt zij zichzelf ook niet..
Maar is dát nu juist niet het meest interessante? Het meest boeiende? Het meest intrigerende?
Het nooit zullen begrijpen wat de vrouw denkt en wil
Natuurlijk.. het is ook doodvermoeiend
Je kan het nooit goed doen, staat vaak met stomheid geslagen of komt de rook uit je oren van frustratie wegens onmacht
Maar dan dat moment van grote triomf, de voldoening dat je wél iets goed doet, wél gelijk krijgt, en mogelijk zelfs de waardering hiervoor wordt geuit... wowwww
Spannend blijft het zeker, die onnavolgbaarheid, dat unieke
of ook wel dat Onbegrijpelijke (= synoniem van onnavolgbaar)
Jokes
PS onderwerp blog op verzoek van Walter19
GEVOELENS
Zelfs als je ze niet kent of niet dénkt te kennen kunnen ze je overvallen
op een onbewaakt ogenblik
kan des te harder aankomen door het onbekende
het niet aan hebben zien komen
Verwarrend, frustrerend, niet te plaatsen, niet te rijmen
Maar zoals met alles: nooit te oud om te leren
een ervaring rijker te worden
"rijker"? ja.. leren wat 'gevoel' kan betekenen
van verdriet naar geluk en omgekeerd
De waarde is onnoemlijk
Het gevoel dat je Leeft.. en dat is toch wat we willen?
Leven, met vallen en opstaan, lessen trekkend uit ervaringen
sterker worden, niet opgeven, blijven zoeken naar die éne
hij/zij is er
misschien niet hier en nu maar mogelijk, net als jij, zoekende
Natuurlijk zijn deze dagen emotioneler dan gewoonlijk
Emotie, is dat ook een gevoel? of de reactie hierop
een reactie die je niet in de hand hebt
die je overvalt...
Hoera! We Leven, we bestaan!
waardeer wat je hebt, koester je geliefden
beleef de positieve momenten intens
NB en schrijf nu zelf ook eens een blog....
Jokes
PS reageren mag en kan zoals altijd
zowel positief als negatief
blijf niet zitten met je "ei"... zei zij... smile