Ontmoeting in de lucht
maandag 22 augustus 2022
November vorig jaar waren we gelukkig nog in staat om samen een week naar Lissabon te vliegen. Vorige week was ook hier duidelijk dat ze er niet meer was. Loes bestond alleen nog in mijn gedachten. Ik stond nu alleen op Schiphol.
Door reservatie was ik bij de eersten naar binnen. Stoel 14C was aan het gangpad, kon ik tenminste mijn benen strekken.
Een hele rij mensen wrong zich langs de stoelen op zoek naar hun zitplaats. Een lachend gezicht keek mij aan en gebaarde dat zij naast mij kwam zitten. Door op te staan kon ze er makkelijk langs, achter haar kwam een volgende dame die op 14A wilde zitten. We bleken alle drie dezelfde taal machtig te zijn. Twee Nederlanders en een Portugese op weg naar Lissabon. De Portugese dame had al heel lang een connectie met Nederland, ontstaan doordat ze ooit trouwde met een Nederlandse man. Ze was bij haar dochter geweest die in Nederland woonde. De andere dame, leek me wat jonger, had haar vader begraven in Nederland en moest weer terug naar de Algarve. Overstappen in Lissabon op een toestel naar Faro. Ik vertelde ook het doel van mijn reis: Oppassen op de drie poezen van mijn dochter, terwijl zij zelf ook op vakantie ging. Bij mij thuis bleven ook twee poezen alleen achter. Gelukkig heb ik een lieve buurman die ze graag om de dag komt bezoeken. Tot zover mededelingen die je meestal niet doet terwijl je het eerste half uur in het vliegtuig zit. Of misschien ook wel, ik vind het prettig om te communiceren.
De stewardess kwam met koffie, brood en bier langs. De Portugese dame hoefde niets te hebben. Voor het afrekenen had de stewardess ons twee samen bedacht en gaf één rekening waarop we beiden onze kaart wilden geven. Gelukkig zat ik vooraan en zei manmoedig dat ik zou betalen.
De mevrouw naast me had al een vriendelijk gezicht, maar nu bedankte ze mij hartelijk en verontschuldigde zich dat haar naam niet vernoemd had. Zo maakten we kennis met elkaar. Zij was makelaar in de Algarve. Er ontstond een geanimeerd gesprek met heen en weer uitwisselen van onze belevenissen. Ik heb ook een paar jaar overwinterd in de Algarve. Toen kwamen andere interesses voorbij waarin heel wat overeenkomsten waren. We haalden zelfs foto’s boven, want die heb je altijd bij je in je telefoon. Ik van mijn Loes die vorig jaar nog naast me in het vliegtuig zat. Van mijn dochter waar ik ging oppassen. Zij van haar vader die overleden was en haar dochter die sinds vorig jaar naast haar is komen wonen om haar moeder met haar werk te helpen enz. De vader van haar kind was al vele jaren geleden vertrokken.
Een vliegreis was nog nooit zo snel voorbij gegaan. We hoorden de piloot zeggen dat we zouden landen in Lissabon. Ze gaf me haar naamkaartje met gegevens en even later liepen we samen naar de bus die ons tot de aankomsthal bracht. We bedankten elkaar voor het mooie gesprek. Zij vlug naar de volgende douane richting Faro en ik door naar de taxistandplaats het bruisende Lissabon in.
Toen ik later de hele reis overdacht besloot ik om haar een berichtje te sturen, dat ik goed was aangekomen en de vraag hoe het haar was vergaan?
Zaterdagochtend appte ze terug dat ook zij weer thuis was, goed had geslapen en nog ging genieten van een rustig weekend. Ik kon altijd langskomen als ik weer eens de Algarve bezocht.:)
geplaatst door Vince50 - 1532 keer gelezen
Vorige berichten
A LAZY SUNDAY AFTERNOON
Oftewel.... ik verveel me mateloos....
Zou natuurlijk niet hoeven. Genoeg profielen op de site om mee te chatten, te daten.
Nieuwsgierig zijn naar 'wie die ander is', en of er misschien een toekomstperspectief is.
Een perspectief is er zeker, en een toekomst ook... maar vaak niet met diegene waarmee je, enthousiast als je bent, een moedige poging hebt ondernomen een nieuwe start te maken
En zo gaan de dagen voorbij, met één constante namelijk 'jezelf'
Fijn zou natuurlijk zijn als 'jezelf' omgetovert zou kunnen worden in 'onszelf'..
zou zo'n luie zondagmiddag iets minder stil kunnen worden
Gelukkig zijn er de huisdieren, de (klein)kinderen, de vrienden en kennissen, de buren.
Dus wat is eigenlijk het probleem?
Simpel, het gevóel te willen hebben bij iemand te horen, op iemand terug te kunnen vallen, bij iemand te kunnen kruipen als het allemaal even teveel wordt ontbreekt
Tot die tijd is het doorgaan. Gaat voor de één makkelijker dan voor de ander.
De één heeft geen tijd om te denken, er bij stil te staan dat het allemaal soms teveel is.
De ander heeft tijd teveel, staat er bij stil dat het allemaal soms teveel is....
Nog zo'n constante is die onzekerheid, niet weten wat er voor je weggelegd is.
Het beste is dat te accepteren, niet te weten wat komt... maar niet passief afwachten.
Uit een onverwachte hoek kan plots iets goeds op je pad komen.
Dus maak een 'stratenplan', met zoveel mogelijk zijweggetjes.
Stippel geen route uit maar ga dwalen
Niet vérdwalen...altijd die weg terug naar huis kunnen vinden... naar jezelf
Jokes
Terug uit Portugal met mooie ideeen
Een paar dagen om te wennen, maar in je eigen huis is alles bekend. Hoewel ik drie weken weg was, werden de katten goed verzorgd door mijn buurman. En gisteren heeft hij mij weer onthaald met een uitgebreide maaltijd. Ik ben blij met zulke aardige mensen, soms denk ik dat ik het ook zou kunnen volhouden met een goede vriend in huis. Heel praktisch, samenleven maar dan met beperkingen van je gevoelens. Het is de vraag of ik zoiets vol kan houden.
Dat komt hier niet ter sprake want mijn vriendelijke buurman heeft een LAT-relatie met een mevrouw in het dorp. Zij delen de week op, meestal 4 dagen samen in haar huis en hij 3 dagen alleen in zijn huis. Daarom geeft hij om zijn buurman die ook alleen is. In hetzelfde dorp of stad is wel zo makkelijk. Geen lange afstanden.
Die vrolijk en aantrekkelijk lachende vrouw van de Datingsite leek me heel ver weg. Zij woont in het zuiden en ik ben zo nu en dan in Vlaanderen bij mijn kinderen. Het zuiden van ons land is behoorlijk breed. Ik had haar geschreven dat ze vast wel een meneer bij haar in de omgeving zou vinden.
Nu waren mijn ideeën over de toekomst nog onduidelijk. Ik wil eigenlijk deze woonplaats verlaten en opnieuw dichter bij mijn kinderen in het zuiden gaan wonen. Moet ik nu dan wel zoeken naar een vrouw of wachten tot ik ergens woon? Wat ik zelf wil zal een ander niet snel voor kiezen. Wij van onze leeftijd zijn eindelijk gearriveerd en tot rust gekomen. Je gaat niet nog eens de onzekerheid tegemoet. Ben je alleen dan wil je nog wel een relatie proberen die binnen jouw plaatje past. Maar wel vaak afgebakend tussen jouw verworven mogelijkheden.
Dat is best te begrijpen want je hebt tot hier al een lange weg afgelegd.
Ik had vroeger al keuzes gemaakt waar ik nu nog mee moet dealen. Mijn volgende stap in het proces van verandering is de beslissing dat ik niet naar mijn kinderen in Vlaanderen ga en daar echt als opa aan de slag kan, maar ik ga naar mijn dochter in Lissabon wat op zichzelf een nieuwe periode van ontdekken wordt. Dat past beter bij me.
Ik heb de afgelopen drie weken In Lissabon als heel prettig ervaren. Natuurlijk spreek ik nog geen Portugees maar met Engels kom je daar best ver. Er wonen ook heel wat Nederlanders, kijk maar eens in de Facebook groepen die zich daar op richten. Mijn dochter heeft sinds kort definitief een tweede huis gekocht voor familie en vrienden. Het ligt in een natuurgebied niet ver van de grote monding van de rivier in de oceaan. Het huis heeft drie ruime slaapkamers en een een grote huiskamer en keuken. Met een behoorlijke tuin er omheen. Ze nodigt me uit om er te wonen. Voor de andere familie wordt het aantrekkelijker gemaakt daar een tijdje te verblijven. Zo krijg ik hopelijk ook mijn andere kinderen daar op bezoek.
Het meest spannende vind ik nog dat ik mijn auto weg zal doen en een camper ga kopen. Geen busje zoals ik vroeger had, maar een wat groter model waardoor ik in staat ben om er langer in te verblijven. Rondtoeren door Portugal en Spanje en indien nodig heen en weer naar het Noorden of de camper bij het huis in Arrábida laten staan en met het vliegtuig naar het Noorden.
Dan opeens blijkt de mogelijkheid dat ik ook langs kan gaan bij die vrolijk lachende mevrouw met haar heerlijk wilde haar. Zij wilde ook heel graag in Portugal zijn en daar in het koude seizoen verblijven totdat het in Nederland ook weer warm wordt en haar tuin onderhouden moet worden. Het zuiden van Nederland is dan opeens niet zo ver weg meer. Ik heb heel veel in eigen hand, maar een nieuwe relatie kies je met twee. Wellicht kan, na een voorzichtige aanloop, de camper helpen om elkaar goed te leren kennen.
ELK VOGELTJE ZINGT ZOALS HET GEBEKT IS
ROOTS
zo herkenbaar, zo vertrouwd, zo belangrijk
TONGVAL
zo herkenbaar, zo vertrouwd, zo belangrijk
EIGENHEID
zo herkenbaar, zo vertrouwd, zo belangrijk
âh gaand'r jâare fobbèi dajje ûitheemt bèn
of jûis un niew tûis hep gefónde...
Vrèhèd Blèhèd
elk vogeltje blijft wie het is, wie het ooit was
Is het te combineren? vogels van diverse pluimage?
Interessant kan het zeker zijn...
een soort ontdekkingstocht naar die roots, te herkennen soms aan de tongval, een eigenheid te leren kennen en mogelijk te leren waarderen
Jokes