JE KAN ER NOOIT GENOEG VAN HEBBEN

Maandenlang kijk je de kat uit de boom en dan ineens is er die ene moment....
Langzaam strek je je vleugels uit en na een paar wiekslagen op en neer zweef je ineens hoog in de lucht. Ge wilt er in geloven en ge geniet er van om hoog in de wolken door de lucht te scheren deinend in een stroom van warmte naar de zon toe...
Vrij als een vogel zwevend door zorgeloze wolken, ritmische slagen afgewisseld door rustpauzes waarin ge meegevoerd word door de luchtstroom die je meeneemt over bergen en dalen...

Hoger en hoger, te kort bij de zon verbranden je vleugels...

Snel omlaag wervelend komt de grond steeds dichterbij en dan smak...

Geleerd van je avontuur zoek je terug de boom op om de kat er weer uit te kijken stil wachtend op de moment dat je weer sterk genoeg bent om je vleugels uit te slaan...

Donderdag 23 maart, er staat een bijeenkomst gepland in De Ketel en we verwachten 20 deelnemers.
Om 16u komen de 50plussers met mondjesmaat binnengesijpelt, 3 geven er forfait maar dat drukt voor ons de pret niet.
Geanimeerd hou ik de gasten aan de praat en kijk ik rond of er niet iemand bij zit die op z'n eentje zit. Maar ook nu weer amuseert iedereen zich kostelijk en kan ik relaxed achterover leunen.
Als het eten word opgediend voorzie ik enkele deelnemers van videevulling en daarna schuif ik zelf hongerig bij aan. Links en rechts vragend of het smaakt eet ik met veel goesting mijn bord leeg en schep nog een keertje op.

De buikjes zijn rond, iedereen is voorzien van drinken en wanneer mijn blik over de deelnemers glijd merk ik een dame op waar ik graag enkele woorden mee wil wisselen en gedreven schuif ik aan op de bank bij haar. Vriendelijk groet ik de man tegenover haar, hij kijkt me aan met een open blik, zijn hartelijkheid en aandachtelijke nieuwsgierigheid maken me blij verrast. Ik voel me meteen op mijn gemak als we een praatje maken en ben licht teleurgesteld als ik overeind moet komen omdat er deelnemers willen vertrekken en ik afscheid moet nemen.

Gretig neem ik mijn plaatske terug in mijn hartje voelt blij en mijn hersens vertellen me, ik zit hier op mijn gemak, ik amuseer mijn eigen, dat is hier plezant! Schaamteloos babbel ik honderduit, plaag en lach ik tot ik alweer recht moet, de plicht roept...

Ik neem afscheid van al degene die één voor één vertrekken, ze vertellen me allemaal dat het leuk was. Ne knuffel en ne kus en ze stappen blijgezind naar huis toe. Ook mijn nieuwe maatje geeft aan dat hij naar huis wil, hartelijk nemen we afscheid met een deugddoende knuffel.

De avond loopt op z'n einde de uitbater word betaalt en ook ik en mijn vriendin verlaten De Ketel, 't was goe,' t was in orde en onderweg naar huis vertel ik mijn vriendin over de aangename man en hoe vreemd het is dat het leeftijdsverschil bij hem gewoon wegvalt terwijl het anders wel een probleem is voor me.
's Anderendaags sms' t mijn nieuwe maatje dat ook hij genoten heeft en ik glimlach als ik lees dat ook voor hem de knuffel deugdoend was.
We spreken af om te wandelen en ook nu verwonderd het me dat ik me zo goed voel, ook hij voelt opgeruimd en babbelen dat wij kunnen...
Het afscheid is snel... te snel... Ik wil nog tijd... Maar ik besef dat er nog veel tijd ga komen en voel me stil ontroerd als hij afscheid neemt met een kusje op mijn lippen en weer komt de verwondering, normaal draai ik mijn hoofd en is een kus op mijne mond taboe, niks is nog normaal... De volgende ontmoeting kus ik met plezier meerdere malen terug....

Ik voel me stil gelukkig ook op de manier dat onze vriendschap loopt, niks geforceerd, rustig op ons eigen tempo. Zijn tempo is ook mijn tempo en 't maakt niet uit of we een koppeltje worden of niet, en als we een koppeltje worden maakt het niet uit of het volgende maand is of pas binnen 6 maanden omdat we onze tijd nemen. Belangrijkste is dat we maatjes zijn en dat we samen ten volle genieten van de momenten die we samen beleven, dat hoeft niet direct bezegeld te worden met tongkussen en sex.

Ik geniet van de vriendschap, de aandacht, de warmte en stil gelukkig laat ik vol vertrouwen alles op me afkomen wetend dat alles tussen ons alleen maar zal groeien....

't Was niet bij te houden, die snelheid, het steeds weer een nieuw gezicht voor je.
Was je net gewend aan die blik van de ander - je moest elkaar in de ogen kijken - en hóp, stond de volgende al weer voor je neus. Koude handen werden afgewisseld met onzekere- of de wat warmere knuisten.

Salsales... ingeschreven voor korte cursus, natuurlijk nog steeds zonder partner (ondanks mijn blog Uit Onverwachte Hoek) maar daar liet ik mij niet door weerhouden!
Stond ook zo in de flyer 'Met of zonder partner welkom'.
En natuurlijk liet het resultaat daardoor niet op zich wachten. Vrouwen in overvloed, te kust en te keur.
Daar was echter op gerekend, een systeem opgezet genaamd 'taxi's'. Taxi's zijn mannen die zo lief en bereidwillig zijn de alleenstaande dames toch de mogelijkheid van een partner te bieden... al is het maar voor een uurtje... tijdens de dansles wel te verstaan..
En voor hen die wel met een partner kwamen was het even slikken. Hoewel het zou mogen werd het toch niet echt, of echt niet, aanbevolen je hardnekkig vast te klampen aan je eigen partner en was het de bedoeling dat iedereen het met iedereen deed... soort groepsgebeuren.. op die dansvloer.
En zo kwam het dat je in een uurtje tijd wel 30 paar handen in je eigen handen kreeg.

Eenmaal thuis toch maar de Dettol gepakt. Te veel is te veel...
Nu nog een paar keer en dan hopelijk een danspartner vinden voor de lessen begin mei (zie oproep april 2023) SMILE !

Geniet van het prachtige jaargetijde, dat is iets wat steeds terugkomt, vanzelf.
Voor het overige is het blijvend energie steken in de zoektocht naar die ene. Een vriend/vriendin, een lief, een kameraadje, een lotgenoot, een gelijkgestemde ziel.... mensen hebben mensen nodig
Alles komt zoals het moet

Jokes