Stil gelukkig...
donderdag 20 april 2023
Donderdag 23 maart, er staat een bijeenkomst gepland in De Ketel en we verwachten 20 deelnemers.
Om 16u komen de 50plussers met mondjesmaat binnengesijpelt, 3 geven er forfait maar dat drukt voor ons de pret niet.
Geanimeerd hou ik de gasten aan de praat en kijk ik rond of er niet iemand bij zit die op z'n eentje zit. Maar ook nu weer amuseert iedereen zich kostelijk en kan ik relaxed achterover leunen.
Als het eten word opgediend voorzie ik enkele deelnemers van videevulling en daarna schuif ik zelf hongerig bij aan. Links en rechts vragend of het smaakt eet ik met veel goesting mijn bord leeg en schep nog een keertje op.
De buikjes zijn rond, iedereen is voorzien van drinken en wanneer mijn blik over de deelnemers glijd merk ik een dame op waar ik graag enkele woorden mee wil wisselen en gedreven schuif ik aan op de bank bij haar. Vriendelijk groet ik de man tegenover haar, hij kijkt me aan met een open blik, zijn hartelijkheid en aandachtelijke nieuwsgierigheid maken me blij verrast. Ik voel me meteen op mijn gemak als we een praatje maken en ben licht teleurgesteld als ik overeind moet komen omdat er deelnemers willen vertrekken en ik afscheid moet nemen.
Gretig neem ik mijn plaatske terug in mijn hartje voelt blij en mijn hersens vertellen me, ik zit hier op mijn gemak, ik amuseer mijn eigen, dat is hier plezant! Schaamteloos babbel ik honderduit, plaag en lach ik tot ik alweer recht moet, de plicht roept...
Ik neem afscheid van al degene die één voor één vertrekken, ze vertellen me allemaal dat het leuk was. Ne knuffel en ne kus en ze stappen blijgezind naar huis toe. Ook mijn nieuwe maatje geeft aan dat hij naar huis wil, hartelijk nemen we afscheid met een deugddoende knuffel.
De avond loopt op z'n einde de uitbater word betaalt en ook ik en mijn vriendin verlaten De Ketel, 't was goe,' t was in orde en onderweg naar huis vertel ik mijn vriendin over de aangename man en hoe vreemd het is dat het leeftijdsverschil bij hem gewoon wegvalt terwijl het anders wel een probleem is voor me.
's Anderendaags sms' t mijn nieuwe maatje dat ook hij genoten heeft en ik glimlach als ik lees dat ook voor hem de knuffel deugdoend was.
We spreken af om te wandelen en ook nu verwonderd het me dat ik me zo goed voel, ook hij voelt opgeruimd en babbelen dat wij kunnen...
Het afscheid is snel... te snel... Ik wil nog tijd... Maar ik besef dat er nog veel tijd ga komen en voel me stil ontroerd als hij afscheid neemt met een kusje op mijn lippen en weer komt de verwondering, normaal draai ik mijn hoofd en is een kus op mijne mond taboe, niks is nog normaal... De volgende ontmoeting kus ik met plezier meerdere malen terug....
Ik voel me stil gelukkig ook op de manier dat onze vriendschap loopt, niks geforceerd, rustig op ons eigen tempo. Zijn tempo is ook mijn tempo en 't maakt niet uit of we een koppeltje worden of niet, en als we een koppeltje worden maakt het niet uit of het volgende maand is of pas binnen 6 maanden omdat we onze tijd nemen. Belangrijkste is dat we maatjes zijn en dat we samen ten volle genieten van de momenten die we samen beleven, dat hoeft niet direct bezegeld te worden met tongkussen en sex.
Ik geniet van de vriendschap, de aandacht, de warmte en stil gelukkig laat ik vol vertrouwen alles op me afkomen wetend dat alles tussen ons alleen maar zal groeien....
geplaatst door Moni62 - 2615 keer gelezen
Vorige berichten
LUDDUVUDDUH
Een gat in je hart.. oftewel Liefdesverdriet..
De pijn, het verdriet, het gemis van een verloren liefde.
Dat de relatie lang of kort is geweest is van geen belang op de mate van hevigheid waarbij dit verschijnsel heeft toegeslagen.
Natuurlijk kan je jezelf gelukkig prijzen als je dit verdriet niet kent.....
of wil dat zeggen dat je nooit een relatie hebt gehad die hoopvol was?
Vlinders in je buik, het verlangen, het koesteren.
Is dat niet een enorm gemis? Het niet kúnnen voelen dat je leeft.
Waarom een relatie eindigt zal bij iedereen een eigen oorzaak hebben.
Zo is bijvoorbeeld Jaloezie een enorme boosdoener, of Verslavingen, onderschat ook niet de Bemoeienissen van familie en/ofvrienden... of ben je misschien toch te veel gesteld op je eigen Vrijheid....
Ludduvudduh heeft mooie kanten. Hét bewijs dat je in staat bent je hart open te stellen. Jezelf een kans durft te geven.
Het kan nog steeds. Er níet van uitgaan dat een hoopvolle start uit zal monden op een teleurstelling.
Geen hoop, geen verlangen maar zelfbeklag, en dat is precies wat het woord zegt: je doet het jezelf aan....
Mens, durf te leven! (Ramses Shaffy)
Jokes
PS diverse keren heb ik het verzoek gehad hier iets over te schrijven. Ieder zal zijn/haar ervaringen hebben die door mij met geen pen te beschrijven zullen zijn
KLAGEN EN ZAGEN
Iedereen heeft wel wat. Logisch toch?
We zijn nu eenmaal niet meer zo 'piep'.
Kunstgebitje, nieuwe knie, ogen vakkundig bijgewerkt. Een kleine greep uit de mogelijkheden.
Ongelofelijk wat er allemaal mogelijk is om de waarde van je leven weer wat te herstellen, te verlengen, weer zoveel aangenamer te maken.
Zie het als iets van 'het hoort er nu eenmaal bij'. Een geluk dát het kan!
Natuurlijk zijn er diverse manieren om hiermee om te gaan. Met die ongewenste gebreken.
Teleurgesteld zijn omdat de tand des tijds genadeloos toeslaat... en dat navenant ook meedragen en uitstralen..
óf accepteren en dankbaar zijn voor de mogelijkheden die geboden kunnen worden weer een draaglijker leven te leven.
Naarmate we ouder worden lijken de gesprekken steeds vaker te gaan over de ongemakken, ziektes en teleurstellingen.
Jammer.... dat kost tijd en energie, en van beiden hebben we steeds minder.
En dan nog niet eens gesproken over de kansen die je voor jezelf op voorhand verprutst, want wie zit er nu te wachten op een klager en zager? Niemand toch?!
Er zijn zoveel meer interessante dingen om over te praten, naar uit te kijken, met of zonder die 'restauraties' (goed uitgevoerd zijn ze nauwelijks zichtbaar waarschijnlijk... smile)
Waarom je eigen leed delen? Het is niet zoals 'geluk'.. dát vermeerdert als je het deelt!
Je eigen leed delen levert niks op, hoogstens krijg je wat medeleven maar dat veranderd niks aan de situatie en voelt 'die ander' zich mogelijk zeer oncomfortabel omdat die er óók niks aan kan doen.
Sterker nog, het verkleint je kansen op geluk.
Het zit echter in de natuur van de mens. De negatieve dingen worden 'interessanter' gevonden dan de positieve-. Helaas blijven de negatieve dingen ook langer hangen in ons geheugen... en probeer díe maar eens kwijt te raken .. die gedachten ... De positieve ervaringen delven het onderspit. Herkenbaar?
Niet klagen, niet zeuren. Genieten van wat kan.
Aan jullie de keus jezelf een káns te geven op een ontmoeting.
Niet bij voorbaat alle schepen verbranden. Niet achter je maar vóór je....
Leve het leven!
Jokes
PS als altijd slechts de gedachtegangen van een lotgenoot
maar wel één die niet klaagt of zeurt... Grote Smile!
NB behalve misschien over het feit dat er geen spellingchecker in dit programma zit...
BOER BIET
Boer Biet had zeven zonen, zeven zonen had boer Biet
Ieder met zijn eigen troeven en/of tekortkomingen, ieder met een eigen uitstraling
Van brutaal tot verlegen, van macho tot eitje
En wat denk je?
Blijkt er op ieder van hen een dekseltje te passen!.. of dat potje te matchen
Het is echter een heel ander verhaal als boer Biet 7 dochters zou hebben gehad
Het schijnt dat de verhouding van zoekenden 1 op 7 is
1 man op de 7 vrouwen... en dan ben ik denk ik nog voorzichtig met die schatting
Zo heb ik onlangs een nieuwe term gelezen: SWOFTIES
Single Woman Over Fifty
Positief is dat die hier op de site geen concurrentie zullen vormen
Ze weten wat ze willen: vrijheid.. mét alle geneugten van een relatie
Toch kan ik me zo voorstellen dat een zekere mate van vrijheid bij ieder van ons, zowel bij de mannen als bij de vrouwen, een belangrijke rol blijft spelen
Logisch toch?
Moet ook kunnen... elkaar respecteren en vertrouwen
maar vooral het elkaar gúnnen
dat is (in mijn ogen) de grootste blijk van 'Elkaar graag zien'
Jokes
PS als altijd is het hardop denken, geen wetenschap, geen stellingname, geen overtuiging, geen oordeel, geen vooroordeel.....
en indien de behoefte opborrelt om óók eens iets te schrijven.. DOEN !!!