Divergent

Vlied nog niet terug
Naar ’t verre SpanjelandWij weten wel, u bent moe
Dak op dak af
Met ezel en zak
Laverend tussen zonnepanelen
Het is niet niks
Maar best Sint
We hebben u nog nodig
Wij van deze site
Zoeken een lief
Voor LAT of Benefit
Of gewoon echt
Het liefst tegen Kerst of Nieuw
Wegens plezanter met zijn twee
Helaas het lukt niet zo
Vaak te weinig match
Virtueel of in ’t echt
Dus goedheilige man
Waart nog eens rond
Van op daken of uw ezel
Misschien ontwaart gij
Mannen of vrouwen
Nog loslopend en op zoek
Linkt ze met elkaar
Op uw eigen mysterieuze wijze
Zodat ons oogjes fonkelen
Opnieuw zoals ’t al eens was
Overvloedige dank en lof
Wuiven wij u toe
Voor als ’t lukt
Anders tot uw volgende komst
Gewaarborgd volgend jaar
Niet zo voor ons
Een hoop, een wellicht of misschien

Enoy the road
jijikwij

Op een datingsite een profiel aanmaken zonder foto! Het lokt al eens discussie uit tussen voor en tegen. Zelf vroeg ik me af of veel daters dat doen, het leek me immers weinig waarschijnlijk. Dus nam ik de proef op de som.

Op de zoekfunctie van deze site vulde ik mijn criteria in ( leeftijd, woonplaats, hobby’s,...) en vergeleek vervolgens het aantal matches met en zonder foto’s. Een verschil 21%! Ik voelde me toch verrast. Hoe kan dit? Iedereen op deze site wil graag gezien worden. Maar ruim 1/5 laat zich niet eens zien. Inschikkelijke tekst zou moeten volstaan. Lijkt dit niet op willen gaan vissen en er vervolgens alles aan doen om vooral geen vis aan de haak te slaan?

Mijn testje heeft natuurlijk geen enkele wetenschappelijke waarde. Op alle datingsites samen genomen, kunnen er minder maar ook nog meer fotoloze profielen circuleren. Niettemin ben ik een beetje in de ban geraakt van dit op een eerste gezicht toch eerder ongewoon fenomeen. Wat kan iemand drijven om dit te doen? Ik heb tijdens wilde overpeinzingen een aantal mogelijke verklaringen bedacht. Ik som ze hieronder op. In ik-vorm. Just for fun, met hier en daar mijn kort commentaar erbij.

‘Ik slaag er gewoon zelf niet in om één of meerder foto’s te downloaden en ik vind het gênant om iemand anders hiervoor lastig te vallen.’ - Jammer natuurlijk!
‘Ik wil niet dat buren, chef, ex,... ontdekken dat ik aan het daten ben en ik heb daar ook één of meerdere redenen voor.’ - Meer of minder gewichtige?
‘Ik betwist dat profielen met foto meer bezoekers krijgen of reacties uitlokken dan zonder foto.’ - Succes!
‘Ik zie mezelf niet graag op foto en ik voel me daardoor onzeker om me meteen te tonen.’ - Het is maar uitstel!
‘Ik ben van mening dat wie interesse voelt voor mijn profiel, zelf wel de moeite zal doen om foto’s op te vragen.’-Het initiatief dus bij anderen leggen!
‘Ik ben meer geboeid door het spel van daten zelf dan door het resultaat. Ik wil eigenlijk geen echte contacten maar gewoon weten of ik nog een beetje in de markt lig.’ - Jouw test zou meer steekhoudend zijn met foto, maar dat vind je dan toch een stap te ver?
‘Ik zweer bij het cliché dat het vooral het innerlijke is dat telt en ik voeg de daad bij het woord door enkel over die kant van mezelf iets op tekst te zetten.’ - Een fout cliché natuurlijk! (Zie hierover een vorige blog)
‘Ik vind datingsites maar onzin en ik ga dat nu ook eens bewijzen door geen foto te plaatsen.’ - Het bekende ‘self- fulfilling prophecy’ !

Spelletjes van de mensensoort proberen te doorgronden, het blijft me fascineren. Om het in facebook-termen te zeggen, ik vind dat leuk. Maar mijn lijstje met verklaringen zal wel onvolledig zijn. Wie kan, wilt of durft aanvullen? Liefst met foto!

‘Waar woorden tekortschieten, spreken foto’s’

Enjoy the road
Jijikwij

Mis je me Dat vroeg ze hem. Aan de telefoon, wegens niet in zijn buurt. Hij voelde zijn bovenrug onwillekeurig krommen. Gerommel met neurotransmitters ter hoogte van concurrerende synapsen in zijn brein. En dan het onvermijdelijke: ‘Euh….euh…. . ’ Om dan toch te landen: ‘Neen, dat gevoel heb ik niet echt.’

Stilte aan de overkant. En dan hij weer: ‘Nu toch niet.’ Om in te kapselen met verzachtende omhulling. Maar stilte dwingt. Tot verbreken met nieuwe woorden of gedachten: ‘Ik voel me op dit moment content.’, zo vervolgde hij. Dus dat hij niet iets of iemand miste. Waarop zij onthulde dat gemist worden wel iets doet met haar gevoel van zelfwaarde, het gevoel van waarde te zijn voor iemand anders. Hij bevestigde empathisch om dan weer de eigen focus uit te leggen:’Dat hij in alleenheid zich vrijelijk amuseerde maar dat haar aanwezigheid hier en nu hem wel deugd zou doen.’ Met: ‘Of dat dan iets anders is dan iemand missen?’ joeg ze zijn gedachten richting vakkennis. Psychologie. ‘Toch wel. Ik loop niet ijsberend rond omdat je niet hier bent. Ik voel me niet neerslachtig. Niet in een put die opgevuld moet worden. Ik heb niets tekort. Integendeel, het gaat goed met mij maar er kan natuurlijk meer. En dat bedoel ik.’

Haar stilzwijgen wees er niet meteen op dat ze instemmend begreep. ‘Klinkt nogal technisch. Uitleggerig.’ reageerde ze. ‘En of er dan iets fout is als je iemand mist?’ Deze link verraste hem. ‘Fout? Dat beweer ik geenszins. Maar er is wel een verschil.’ Bij deze laatste woorden bleef hij even steken om te bedenken hoe hij licht kon brengen in psychologische duisternis. Zonder uitleggerig over te komen. Want daar bleek ze gevoelig voor te zijn. Dus probeerde hij: ‘Wie mist voelt onrust, verwacht of eist. Omwille van een tekort. De aanwezigheid van de andere vult dan op, verdrijft irritatie, ongenoegen, onrust, depressieve gevoelens. Tijdelijk. Na ’t afscheid is het een beetje terug naar af. Naar gemistoestanden. Maar wie zich goed voelt in zijn/haar vel, ervaart iemands aanwezigheid als een surplus. Als het ware meer van hetzelfde. En dat gevoel van tevredenheid of voldoening blijft. Ook na ’t afscheid. Het is er niet afhankelijk van.’

‘Oef, als dat maar goed komt,’ dacht hij. En na enige aarzeling bewoog er iets aan de overkant. ’Is dat dan zoiets als met koffie? Bij wijze van voorbeeld. Ik heb ’s ochtends enkele bakjes nodig om me goed te voelen. Daarna kan ik van een extra bakje wel meer genieten. Dat klopt. Maar meer is ook eindig. Ergens stopt het. Totaal geen zin meer in koffie. Geldt dit laatste dan ook voor ons?’

Nu een onderbreking aan de hij-zijde. Deze spitsige vraag of bedenking had hij niet zien aankomen en dus floepte hij even uit de pedalen. Tekort aan evenwicht. ‘Curieuze vergelijking, maar ja, eigenlijk wel.’ probeerde hij omzichtig met enige luchtigheid in zijn stem. ‘Mensen, ook zij die elkaar graag zien, kunnen op een moment van elkanders aanwezigheid genoeg hebben. Even tekort aan alleenigheid en dus op te vullen door elkander even los te laten. Tijdelijk geen koffie om er weer zin in te krijgen!’

                                                  'Wil je me alsjeblieft eventjes stevig loslaten?’
Enjoy the road
jijikwij