Twee magneten maar hoe zit het in elkaar?
dinsdag 13 augustus 2024
Hoe kan het toch dat een man en een vrouw, twee wezens die vaak zo verschillend lijken, zich zo sterk tot elkaar aangetrokken voelen? Het blijft een mysterie waar zelfs de grootste filosofen en wetenschappers hun hoofd over breken. Misschien is het de chemie, de natuur of gewoon het universum dat met een knipoog zegt: "Ach, laten we deze twee totaal verschillende karakters samenbrengen en zien wat er gebeurt!"
Het is eigenlijk wonderbaarlijk dat het überhaupt lukt, want als je naar de verschillen kijkt, vraag je je af hoe het ooit kan werken. De man en vrouw verschillen vaak in alles: van smaak in films tot de manier waarop ze een ei bakken. Maar toch, er is iets dat hen samenbrengt – een onverklaarbare aantrekkingskracht die sterker is dan welke logica ook.
Nu, wat moet er allemaal in overeenstemming zijn om zo'n relatie te laten slagen? Sommigen zullen zeggen dat liefde, vertrouwen en communicatie de heilige drie-eenheid vormen. Maar laten we eerlijk zijn, als het alleen daarbij bleef, zouden we het allemaal wel redden. Nee, het gaat ook om de kleine dingen, de gedeelde glimlachjes, de verrassende overeenkomsten, en ja, soms ook het vermogen om de oogrol van de ander te negeren wanneer je weer eens iets hebt gedaan wat totaal niet in de smaak valt.
Het is voor velen inderdaad ingewikkelder dan simpelweg een lijstje maken met plus- en minpunten. Als dat zo simpel was, dan zou je gewoon een checklist afvinken en klaar. Maar de werkelijkheid is natuurlijk wat rommeliger en chaotischer. De meeste mensen storten zich met een gezonde dosis hoop en misschien wat naïviteit in een relatie. Ze ontdekken gaandeweg dat het niet alleen gaat om het vinden van de perfecte match, maar ook om het creëren van iets moois uit de verschillen.
En dan zijn er die zeldzame gevallen waar alles lijkt te kloppen, een "kompleet plaatje" zoals je het noemt. Dit is het soort relatie waar beide partners een diepe klik voelen, waar alles als vanzelf op zijn plaats valt, als een puzzel die in één keer opgelost is. Maar zelfs dan zijn er momenten van twijfel, momenten van "doe ik dit wel goed?"
Dus, om het allemaal te laten kloppen, is er geen magische formule. Het draait om geduld, begrip, en soms een flinke dosis humor. Want laten we eerlijk zijn, zonder een beetje humor zouden we het allemaal wel heel serieus nemen, en waar blijft dan de lol? Misschien is het geheim wel om niet altijd alles te willen laten kloppen, maar gewoon te genieten van het feit dat je samen bent in deze grote, verwarrende dans van het leven.
geplaatst door Sailerin - 2212 keer gelezen
Vorige berichten
Een klein meisje
Een klein meisje
ERGENS IN MIJ….❤️🧡❤️
Er is een klein meisje met haar armen gevouwen en een frons op haar gezicht.
Ze is niet blij met alle keren dat ze "nee" zei toen ze "ja" wilde zeggen.
Al die keren dat ze "ja" zei toen ze "nee" wilde zeggen.
Ze wilde zoveel en toch niet deed
Ze wilde die reis maken.
Ze wilde dat ze risico zou nemen,
die misschien een nieuwe wereld zou openen.
Ze wil dat ze herinnert hoe het voelt om zonder zorgen naar de zee te rennen en te plonsen en te lachen tot het pijn doet.
Om de dag tegemoet te gaan zonder angst in haar hart en elke kans die zich voordoet te omarmen.
Ze begrijpt niet waarom....
Ze begrijpt niet waarom ze de taart niet wil eten.
Ze begrijpt niet waarom ze het niet loslaat.
Ze begrijpt absoluut niet waarom ze de tweede keus accepteert.
Ergens binnen zit een klein meisje dat zich afvraagt hoe volwassen ze is geworden..
Ze heeft nog veel dingen die ze wil leren en zoveel mensen die ze nog wil ontmoeten.
Ze heeft nog steeds eten dat ze graag wil proeven en feestjes waar ze wil dansen.
Ze heeft nog plaatsen die ze wil bezoeken en vraagt zich af waar ze naar wil staren.
Ergens in mij zit dat kleine meisje, wanhopig om meer te zien van dat wat we leven noemen.
Keuzes, zwaar als er emoties bij betrokken zijn
Het is belangrijk om na te denken over de gevolgen van je keuzes, maar dat betekent niet dat je in een relatie moet blijven waar je eigenlijk al afscheid van hebt genomen. Wees eerlijk naar jezelf, maar ook naar je partner, met wie je ooit liefde hebt gedeeld en mooie momenten hebt beleefd. Misschien hebben jullie samen zelfs kinderen op de wereld gezet, uit liefde.Elke dag dat je in een relatie blijft die je eigenlijk al ontgroeid bent, zijn uren die je wegneemt van een toekomst waarin je weer vreugde kunt vinden. En dat geldt ook voor je partner. Terwijl jij misschien al bezig bent met het verwerkingsproces, is zij zich er nog niet van bewust dat het voor jou al lang genoeg is geweest. Wanneer je dan eindelijk de knoop doorhakt, komt het voor haar als een donderslag bij heldere hemel."Waar zit de waanzin?" vraag je je misschien af. Nou, het verliezen van vrienden, en vaak ook van je kinderen en kleinkinderen, kan voelen als waanzin. Zelfs als die kinderen niet biologisch van jou zijn, maakt dat de pijn van het verlies niet minder. Je hebt voor hen gezorgd, van hen gehouden, en nu mis je de mijlpalen—hun studies, rijbewijzen, afstuderen, trouwen, en zelf kinderen krijgen in deze soms egoïstische wereld.Dit verlies is des te pijnlijker omdat anderen zich vaak met jouw leven bemoeien. Ze denken het beter te weten, terwijl ze in hun eigen leven niet eens alle antwoorden hebben. "De dood van een vriend is minder erg dan zijn verraad," zeggen ze wel eens. Want je partner is niet alleen je liefdespartner, maar ook je maatje, je vriend, degene die je beschermt.Maar zelfs in het midden van al deze gevoelens, is er ruimte voor een glimlach. Misschien kijk je over een tijdje terug op deze periode en zie je hoe ver je bent gekomen. Misschien kun je de absurditeit van de situatie inzien en lachen om de ironie van het leven. Want uiteindelijk, hoe moeilijk het ook is, verdienen zowel jij als je partner een kans op een nieuw begin—met alle vreugde die daarbij hoort.
TUSSEN HOOP EN VREES
Doodvermoeiend.
Heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees
"zou het wel- of zou het niet wat kunnen worden?"
Die twijfel, die eeuwige twijfel
die onzekerheid
Maar de geruststellende gedachte dat 'alles vast ligt' maakt het dat je doorgaat met je leven.
Niet afwachten, geen tijd te verspillen want de tijd gaat al zo snel.....
En dan?
Als er wel duidelijkheid zou zijn?
En díe spanning ebt weg?
Is er dan opluchting? Euforie? Geluk?
Of is de desillusie dermate groot als blijkt dat alleen 'het spel' van kat en muis datgene bleek te zijn wat interessant was. Wat boeide.
Hoe dan ook, het teken dat je leeft is er.
Van hartkloppingen tot gevoel van opwinding afgewisseld met ergernis en verlangen
het steeds weer uitkijken naar een volgend(e) bericht en/of ontmoeting.
'Komt tijd komt raad' luidt een gezegde
daar kan je je altijd aan vastklampen
Grote Smile
Jokes
NB natuurlijk heeft niet iedereen dezelfde overtuiging (dat alles vast ligt)