Na een beslissing me niet meer op online daten te focussen, heb ik me lid gemaakt van een sociaal clubje. Ze komen samen, elke week. Tot september in een grote tuin. We halen stoelen, reinigen ze, zetten een tafel in het midden en nemen plaats. Velen kennen elkaar. Ik babbelde al met enkelen.

Met alle ervaringen, zowel de positieve- en vooral de negatieve- heb ik besloten te stoppen met online daten. Het maakte mij sommige dagen heel zenuwachtig, toen ik maar weer eens ging kijken wie er gereageerd hadden. Toen ik dan personen trof, die helemaal niet bij mij konden passen , of personen die het wel konden, maar niet wilden.

Bij een innerlijke speurtocht

ontdekte ik de deurtjes van het gemoed.

Trok er eentje open en zag hoop.

Zag ook vrede, blijheid

Net als met een mens waar men mee kan gaan samenwonen, is er ook een geheel van patronen en gewoontes, die gaandeweg ontstaan, als men met huisdieren woont. De patronen kunnen veranderen. Geven echter een gevoel van veiligheid, als ze in een volgorde gebeuren, die voor alle betrokkenen bevalt.

Stralend de zon,

groen rondom.

Twee mensen hand in hand,

in woorden en gebaren elkaar naadren.

Er was een rustig voortgaan in vertrouwen. Mijn regelmatige berichten naar hem toe. En de keren dat we over en weer aan het chatten waren. Tot er werd meegedeeld door hem dat hij een pauze nam. Een pauze van de vele activiteiten die hij nog deed. Ik wist niet of dat ook betekende dat ik out of the picture was voor een tijdje. Hij wilde een periode van veertien dagen met zo min mogelijke sociale media doorbrengen.

Na heel wat onrustig makende dates, waarbij ik geconfronteerd werd met zorg na zorg, voel ik me nu in rustige vaarwateren. De meeste dates ervoor, allemaal enkel online en in coronatijd, waren in het prille begin hoopvol. Eentje duurde slechts 2 dagen. Anderen waren korte kennismakingen over en weer. In vele gevallen werd ervan uitgegaan dat ik meer vertelde over mezelf. Moest soms info die ik wilde weten over de andere keer op keer vragen. Kreeg het dan meestal wel voor mekaar. Een persoon was een favoriet, waarvan ik niet graag afscheid nam. Hij wilde steeds stoppen na keren dat ik de indruk had dat het goed was, dat we verder konden. Voor hem was er dan plots iets probleemmatigs en werd ik weggeduwd. Dat wil ik niet meer. Het geeft een heel onzeker gevoel. Pijnlijk is het ook.

Er was een zoeken naar een mogelijke relatie. Soms meer. Soms minder. Soms met weinig interesse. Zelfs ook met desinteresse.

Bekijk het hele proces weer opnieuw. Iemand nieuw leren kennen kan een bron van grote vreugde zijn.

Vermijd mensen met een te groot genotgehalte,

ga niet in op een te mooie gestalte,

laat u niet verleiden door een te mooi profiel,

zeg neen als die ander u niet in het echt wil zien.

Kies niet voor teveel schone schijn,

geef uw hart niet weg aan wie het niet waard zijn.

Zorg voor een evenwichtig leven

met sport en in open lucht bewegen.

Tover een lach op uw gelaat als ge een selfie neemt,

kijk dan vrolijk in het oog van de camera.

Vertel die ander niet wat verveelt,

vraag zelfs als ge het al weet.

Prijs het galant zijn van een heer,

durf uzelf te zijn.

Ga niet in op elke mogelijke vraag,

laat dat over als ge in het echt verkeert.

Door een hele spijtige reden is mijn pril opgestarte date afgebroken. Een date, begonnen op deze site. Een date ook die ik helemaal zag zitten. Mijn aandeel in het afbreken is er zeker. Echter als ik al zou aanleiding gegeven hebben dat alles zo liep, hij heeft er ook zijn inbreng in.

Ontmoetingen tussen mensen,

verrijking allertijd.

Langs ongeziene kanalen

worden mensen naar elkaar geleid.

In een eerdere tekst over dating, schreef ik dat ik afstand nam van een persoon, uit het buitenland. Amerika specifiek. Gevonden op de facebook dating site. Het was door hem dat ik op zoek ging naar deze meer beveiligde 50+ dating site.

Lekker gezwommen in het zwembad van een kustplaats iets verderop. Buiten was het mistig en vrij fris. Zette me neer op een bank, mijn zak met zwemgerief op mijn schoot, wachtend op de tram. Plots kwamen er twee personen aangestapt. De oudste heel luidruchtig en ontevreden sprekend, in het Frans.

Zacht de wind op het gelaat

als een lieflijke streling.

Tranen vloeien,

verlamd is alles wat kan boeien.

Elkaar vasthouden bij de hand,

doen wat elk lichaamsdeel verlangt.

Wat doe je, als je de grachten ziet,

volgegroeid met waterlelies,

lissen en rietstengels,

Heb de indruk dat bij velen het daten er nodig is, om zichzelf meer gelukkig te maken.
Als men zich ongelukkig voelt, eenzaam is , dan kijkt men uit naar die andere. Deze krijgt dan de functie om de eenzaamheid te verdrijven, het ongelukkig zijn op te heffen. Aldus botst men vroeg of laat tegen het welzijn van een andere persoon.
Als men niet in staat is om zelf het eigen leven zinvol in te vullen, er iets van te maken, hoe moet men dan verwachten dat een compleet vreemde dat voor u gaat doen?

Had me aangemeld op een dating site. Niet als een onbeschreven blad. Eerdere onprettige online ervaringen ten spijt wou ik het er toch op wagen. Nu in een meer beveiligd kader. Als een cadeautje aan mezelf betaalde ik mijn lidmaatschap.

Dank voor ontmoetingen,
de antwoorden,
de vragen,
het mooie dat er was.

Ik kus u
in alle foto’s
die ik maakte.
Ik kus u
in uw prille jeugd,
uw groei,
uw mannen jaren.

Dating gedrag tussen man en vrouw, online, is in het geheel niet zo evident. Vele zinnen die op een site verschijnen zijn geplukt uit een traditie die men had, toen het internet nog niet bestond.

Men kreeg voorheen verkering, zag elkaar live of mocht soms alleen in elkaars buurt zijn, als er een chaperonne bij was.

Het kiezen van een goed erkende dating site is voor mij zoiets als laten chaperonneren. Men gaat zichzelf met hulp -teksten presenteren en kijken hoe anderen dat doen. Men kan al de tools en tips gebruiken, die aangegeven worden, om veiliger het dating avontuur aan te gaan. Veilig in de zin van niet crimineel omkaderd en met de juiste bedoelingen. Het blijft wel een specifiek avontuur. Het blijft een digitale reis van personen naar elkaar toe. Als men er niet klaar voor is, mislukt het zonder meer.

Na hele reeksen kippen gedurende enkele jaren zijn er nu twee overgebleven. Een grijze, Grisal genoemd en een witte: Blanchette.

Deze had in het voorjaar een beroerde tijd. Ze was onterecht broeds. Wou maar éen ding: broeden. Haar poten verstijfden, haar temperatuur steeg. Of er nu eieren onder haar waren of niet, ze bleef in het nest. Op de duur werd ze elders in quarantaine gezet. Op een klein stukje grond, met gaas omrand en een schuilhokje. Daar werd ze eerst zieker. Viel bijna om. Na een tijd beterde haar toestand. Ze sterkte aan en kon weer naar huis.

Zo ongeveer twee jaar geleden, had ik op messenger de foto van een persoon met beschrijving gezien. Leek me een boeiend iemand. Toen ik het fotootje aanklikte kreeg ik een reactie. Hoe kon zo iemand zo vlot reageren? Had op mijn eerste intuïtie moeten ingaan…Hij stuurde foto’s van bloemen, elke dag. Vroeg me naar mijn dag, bezigheden. Wist me door zijn soort aandacht meer en meer emotioneel te raken.

Nieuwe uitdagingen, nieuwe kansen? Op dit ogenblik weet ik niet zeker wat ervan te denken. Een confrontatie is het zeker. Het weer in vraag stellen van wat ik wil voor mezelf. Wat ik kan, wil opbrengen voor een ander. Er was iemand die mij zag zitten.

Nadat ik me op een dating site had aangemeld. Eerst was het zoeken op die site naar een persoon, die me zou kunnen bevallen. Het reageren op een foto, of geleende foto, of foto van jaren geleden. Ik klikte op een foto van een goed uitziende man. In feite veel te jong voor mij en nog eens ook veel tever weg. Hij reageerde. We begonnen te chatten. Ik erg argwanend. Is hij degene die ik zie op de foto? Wat wil hij van mij? Schrijft hij naar waarheid? Kortom vele vragen. Als ik dan ook merkte dat hij mij wou claimen voor zichzelf, moest ik even slikken.