Blogs

Op een datingsite een profiel aanmaken zonder foto! Het lokt al eens discussie uit tussen voor en tegen. Zelf vroeg ik me af of veel daters dat doen, het leek me immers weinig waarschijnlijk. Dus nam ik de proef op de som.

Mis je me Dat vroeg ze hem. Aan de telefoon, wegens niet in zijn buurt. Hij voelde zijn bovenrug onwillekeurig krommen. Gerommel met neurotransmitters ter hoogte van concurrerende synapsen in zijn brein. En dan het onvermijdelijke: ‘Euh….euh…. . ’ Om dan toch te landen: ‘Neen, dat gevoel heb ik niet echt.’

Iemand mailt me dat mijn profiel haar zeer aanspreekt. Ze leest erin dat we verwante zielen zouden zijn. Verder enkel tekst, geen beeldjes. Toch wil ik verder met haar communiceren en vraag of ik haar ook kan zien. Maar dat kan niet. Geen foto’s voor onbekenden. Gewoon een principe.

Het gebeurde onlangs nog. Opeenvolgende dagen zomerse tijd. En dus richting kust. Met velen tegelijk in het weekend. Ikzelf op een gewone werkendag. Wegens met pensioen. En met een plan. Kilometers flaneren langs de waterlijn. Af en toe in duinschaduw duiken om te lezen. Over miljarden zenuwcellen in ons brein.

Bindingsangst, het klinkt ons bekend in de oren. Het fenomeen zou ervoor zorgen dat we relaties oppervlakkig houden, vluchten voor intimiteit en passen voor langdurig engagement. Maar in deze blog wil ik er graag een ander licht op werpen.

Dag! Hoe is ‘t? Alles oké? En met man,vrouw, kids? Op het werk? Maar frisjes vandaag hé… Dit soort praatjes, ik hou er niet van.

Zij, weduwe. Het gebeurde een aantal jaren geleden. Ik, weduwnaar al een jaartje langer. Argentijnse tango bracht ons in contact. Een intense improvisatie op de beats van meeslepende muziek. Een snellere manier om elkanders echtheid te ontmoeten of uit de weg te gaan, bestaat wellicht niet.

Lieve, lieve mede-bewoners van "de datingsite"
Vandaag mag ik "een probeer blog" schrijven...
Ik begeef me hiermee op het..slappe koord...zo voelt dat voor mij wel aan..
Met enigszins knikkende knieën..probeer ik ..uiterst geconcentreerd mijn balans te vinden...
op dat strak gespannen -.. en toch.. door mijn gewicht.. doorverende koord.

Veel Vlamingen vragen zich af: hoe leer je nog nieuwe mensen kennen als je de 50 voorbij bent? Je leven verandert namelijk stevig na je vijftigste. De kinderen zijn vaak uit huis, je werkritme wijzigt of je staat misschien op het punt om te stoppen met werken. Daardoor krimpt je vriendenkring soms ongemerkt. Toch is dit net hét moment om je sociale contacten uit te breiden en nieuwe vrienden te maken. Ontdek hier 5 sterke redenen waarom nieuwe mensen leren kennen na je 50ste zo waardevol is.

We maken het allemaal mee: aanhoudend piekeren, kwaad of gefrustreerd rondlopen, slaaploze nachten, rusteloze dagen. We voelen ons dan niet lekker in ons vel en stralen dat ook uit. Mensen in onze omgeving pikken dit op en geven al eens advies: ‘Laat het los!’