Blogs van jijikwij

Het gebeurde onlangs nog. Opeenvolgende dagen zomerse tijd. En dus richting kust. Met velen tegelijk in het weekend. Ikzelf op een gewone werkendag. Wegens met pensioen. En met een plan. Kilometers flaneren langs de waterlijn. Af en toe in duinschaduw duiken om te lezen. Over miljarden zenuwcellen in ons brein.

Bindingsangst, het klinkt ons bekend in de oren. Het fenomeen zou ervoor zorgen dat we relaties oppervlakkig houden, vluchten voor intimiteit en passen voor langdurig engagement. Maar in deze blog wil ik er graag een ander licht op werpen.

Dag! Hoe is ‘t? Alles oké? En met man,vrouw, kids? Op het werk? Maar frisjes vandaag hé… Dit soort praatjes, ik hou er niet van.

Zij, weduwe. Het gebeurde een aantal jaren geleden. Ik, weduwnaar al een jaartje langer. Argentijnse tango bracht ons in contact. Een intense improvisatie op de beats van meeslepende muziek. Een snellere manier om elkanders echtheid te ontmoeten of uit de weg te gaan, bestaat wellicht niet.

We maken het allemaal mee: aanhoudend piekeren, kwaad of gefrustreerd rondlopen, slaaploze nachten, rusteloze dagen. We voelen ons dan niet lekker in ons vel en stralen dat ook uit. Mensen in onze omgeving pikken dit op en geven al eens advies: ‘Laat het los!’

We zouden een binnenkant hebben en een buitenkant. Onze karaktertrekken, ambities, dromen, opvattingen, overtuigingen, emoties...enerzijds en de wijze waarop we ons naar buiten toe gedragen en presenteren anderzijds. Als we daten lijkt het dat iemands buitenkant het eerste is wat we onder ogen krijgen. Maar vaak horen we dat het de binnenkant is die telt, omdat daar iemands echte schoonheid zit. Maar volgens mij klopt dit niet. Lees het volgende interviewgesprek.

Vakantie

Het is een hot item onder daters. De eerste indruk. Er valt veel over te zeggen, wellicht te veel om in één blog behoorlijk samen te vatten. Ik doe toch een poging.

Een simpele en veel gebruikte vraag om bij een date het gesprek op gang te trekken. Simpel antwoord ook: ‘Jawel, dat viel mee, gps hé!’

Introverten zouden verlegen zijn, gesloten, mensenschuw of zelfs asociaal, weinig communicatief of moeilijk mee om te gaan. Ik ben er zelf eentje en ervaar dat veel van wat over introverten wordt gedachtof geschreven, huizenhoge misverstanden ziin. Tijd dus om één en ander recht te zetten.

Nylonkousen! Opmerkelijk onderwerp voor een datingsite! Toch? Even geduld, lees verder en adem dan opgelucht: ’Ach ja, natuurlijk!’

De rugzak

We zouden er allemaal één dragen. Een grote of zware, een kleine of lichte. En, onze rugzak zou een grote rol spelen in hoe we contacten leggen of een relatie proberen uit te bouwen. Ook in mijn rugzak is een behoorlijk zware kassei gedropt door het onverwachte overlijden van mijn partner. Nu al jaren geleden. Maar het heeft mijn kijk op het fenomeen rugzak wel gewijzigd.

‘Vlgones een odnezreok zjin snigles mniedr gleukikg dan kpoples.’

Met een beetje moeite leest je wellicht: ‘Volgens een onderzoek zijn singles minder gelukkig dan koppels.’ Je leest dan niet wat er staat! Dat komt omdat complexe hersenprocessen ervoor zorgen dat we niet letter per letter
lezen maar woorden als een geheel. Op deze wijze gebeurt het ook dat we letters of zelfs woorden die in een zin
of tekst ontbreken, onbewust aanvullen en de fout niet eens opmerken. (Heb je, buiten de eerste zin, de
schrijffout in deze tekst opgemerkt?)