Soms tussen waken en slapen, rollen mijn gedachten over elkaar. Waar zit hij, de man die mij raken kan. Nu nog één en al mysterie; een vaag silhouet zonder scherpe gezichtstrekken. Gedroomde kwaliteiten, alles kan, alles mag nu nog. Een leeg canvas waar ik naar hartenlust met felle, levendige kleuren en trefzekere penseeltrekken mijn rots in de branding kan neerzetten. Mijmeren over kwaliteiten, over zielsverwantschap, over comfortabel hand in hand dezelfde weg op gaan. Geen rimpel op het water, geen zuchtje wind. Tussen waken en slapen denkt je aan mooie dingen want mooie gedachten brengen mooie dromen.

Na lang en wijs beraad schrijft Niki zich in op een dating site; klaar om een stapje in de wereld te zetten, haar grenzen te verleggen. Ze zoekt en trekt een paar goede foto’s, bekijkt ze kritisch. Ach ja, ze is geen twintig meer maar de tand des tijd is nog billijk met haar geweest. Ook ’s morgens of ’s avonds in de spiegel is ze meestal nog best tevreden met het gezicht dat haar terug aanstaart. Dus ze waagt haar kans en laadt de foto’s op de site. Het bijpassende profiel schrijft ze recht uit haar hart. En nu is het afwachten.

Oude les,

Kareltje zegt nooit veel, de man heeft een hart van goud,
maar wie houdt van een man die slechts in 't hart geschreven heeft dat hij al zoveel
jaren leeft in de hoop ooit nog te mogen vinden wat hij als kind van moeder kreeg. Liefde.

Gezien je er hier goed moet op letten wat je mag plaatsen, Zend ik maar eens een eerder door beheer  goedgekeurd blogje in van mijn allerbeste vriend boske. 

In een eerdere tekst over dating, schreef ik dat ik afstand nam van een persoon, uit het buitenland. Amerika specifiek. Gevonden op de facebook dating site. Het was door hem dat ik op zoek ging naar deze meer beveiligde 50+ dating site.

Blauw, zo hemelsblauw,

Ha...mooi kleurtje, dat blauw. Behalve, ja, behalve als je een blauwtje loopt. Dan wordt die kleur ineens zoveel donkerder, bijna zwart.
Wie nooit het fenomeen heeft meegemaakt weet niet wat hij/zij mist, maar ik denk dat het maar een heel kleine schare is die dat mogen zeggen. Moeten we jaloers zijn op die mensen? Bijlange niet.

Iedereen heeft grote theorieën over hoe de samenleving, het samenwonen, samen beleven, samen whatever, er moet uit zien.
En beleefd worden. Beleefd, zoals in beleven, het ervaren, het doen.
Dat zien en voelen we in onze omgeving, en ook op internet.

Lekker gezwommen in het zwembad van een kustplaats iets verderop. Buiten was het mistig en vrij fris. Zette me neer op een bank, mijn zak met zwemgerief op mijn schoot, wachtend op de tram. Plots kwamen er twee personen aangestapt. De oudste heel luidruchtig en ontevreden sprekend, in het Frans.

Zacht de wind op het gelaat

als een lieflijke streling.