Blogs

Is het geen prachtige uitspraak? Natuurlijke behoefte
Deze ochtend wandelde ik met hond Jack het dagelijkse ommetje.
Tegemoet kwam het typische beeld van de zomervakantie: de oppas oma en opa met de kinderwagen.
Toen we elkaar kruisten deed hond Jack wat hij moest doen, die 'natuurlijke behoefte' zoals de oppas-opa het zo treffend wist te zeggen.

't Is weer die tijd van de maand.... zo'n 2 dagen voor Volle Maan
Ze zeggen dat het niet kan (de un-believers, de niet wetende, de niet herkennenden) maar de 'believers' zitten er maar mooi mee.
Je hoeft het niet eens alleen te 'believen' want er is geen ontkomen aan.
Het overvalt je gewoon, met een ongekende heftigheid.
Zaak is deze emotie te kanaliseren, bij te sturen, te plaatsen.
Die emotie van onrust, boosheid.. en dat zijn nog maar de 'genuanceerde' bewoordingen..

Dus ik dacht "Why Not?"

Er is een plaats waar ze ambachtelijk ijs verkopen, ergens 'op den buiten'.
Een ideale ontmoetingsplaats voor het geval dat het handig zou zijn hier gebruik van te willen maken, bij een eerste date of zo, dus ik had het adres al stand-by.

Nu wilde het gebeuren dat er precies op die locatie een speeddate evenement werd georganiseerd.
Tja, da's natuurlijk de kat op het spek binden... dus ik schreef me in.
Categorie 55+, een ruim begrip, dus ik kon van alles verwachten.

Hoop- en verwachtingsvol telde ik de dagen af. Stuurde enkele dagen voor Het Grote Gebeuren nog een berichtje naar de organisatoren met de vraag hoe het er mee stond. En je raadt het al: GEANNULEERD !
"djuutje"!.. te weinig deelnemers. Zèlfs geen 6 (ZES) mannen en vrouwen tegenover elkaar aan een tafeltje te krijgen. Dit bleek het minimum te zijn om het evenement door te laten gaan. ZES vrouwen en ZES mannen.

Komt spontaan het liedje in m'n hoofd op:
"Op een mooie Pinksterdag" (André van den Heuvel en Leen Jongewaard). Wie kent het niet?
Is nog van 'vroeger', nostalgie, echter de zorg om je kind blijft altijd, welk jaar het ook is, vroeger of nu.
Zo'n mooie Pinksterdag, die willen we het liefst delen.

Maandenlang kijk je de kat uit de boom en dan ineens is er die ene moment....
Langzaam strek je je vleugels uit en na een paar wiekslagen op en neer zweef je ineens hoog in de lucht. Ge wilt er in geloven en ge geniet er van om hoog in de wolken door de lucht te scheren deinend in een stroom van warmte naar de zon toe...

Donderdag 23 maart, er staat een bijeenkomst gepland in De Ketel en we verwachten 20 deelnemers.
Om 16u komen de 50plussers met mondjesmaat binnengesijpelt, 3 geven er forfait maar dat drukt voor ons de pret niet.
Geanimeerd hou ik de gasten aan de praat en kijk ik rond of er niet iemand bij zit die op z'n eentje zit. Maar ook nu weer amuseert iedereen zich kostelijk en kan ik relaxed achterover leunen.